tag:blogger.com,1999:blog-50155690931407396752024-03-20T09:32:50.050+02:00Ἕτυμολόγος"Ἀρχή παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις" (Ἐπίκτητος "Διατριβαί", Ι.17,12
«Ἀρχή Σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (‘Αντισθένης Ἀθηναῖος)
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-38463927490724428822018-09-09T23:04:00.001+03:002018-09-09T23:04:46.026+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης “χιούμορ”<a href="http://paishellas.blogspot.com/2015/06/blog-post_48.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης “χιούμορ”</a>: γράφει ο Γιώργος Δαμιανός Το γέλιο απελευθερώνει τον αγροίκο από το φόβο του διαβόλου, γιατί μεσ’ τη γιορτή των τρελών και ο δ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-19568788816349719142018-09-09T23:02:00.001+03:002018-09-09T23:02:11.382+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Ετυμολογική προσέγγιση του Ελληνικού Αλφάβητου<a href="http://paishellas.blogspot.com/2015/05/blog-post_92.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Ετυμολογική προσέγγιση του Ελληνικού Αλφάβητου</a>: ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ {Α. Ἄλφα πόθεν ἐτυμολογεῖται;} Παρὰ τὸ ἄλφω τὸ εὑρίσκω· ἢ παρὰ τὸ Ἄλεφ ὃ δηλοῖ τὸ μάθε· ἢ παρὰ ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-27809147712243172422018-09-09T23:01:00.001+03:002018-09-09T23:01:33.635+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Κρατύλος: Περί ονομάτων ορθότητος<a href="http://paishellas.blogspot.com/2015/06/blog-post_77.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Κρατύλος: Περί ονομάτων ορθότητος</a>: Σημείωση: Η παρούσα ανάρτηση ΔΕΝ είναι ασφαλώς διαφημιστική! Είναι χαρά να παρουσιάζονται υψίστης σημασίας και αξίας αθάνατα έργ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-15382302234567317892018-09-09T23:00:00.003+03:002018-09-09T23:00:46.514+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης 'συνέπεια'<a href="http://paishellas.blogspot.com/2016/01/blog-post_28.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης 'συνέπεια'</a>: Συνέπεια είναι λέξη σύνθετη, από τις συν + έπος. Έπος είναι ο λόγος, από το λέγω. Παράγεται από θέμα Fεπ του λέγω, αόρ. εί...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-79464264065657523502018-09-09T23:00:00.001+03:002018-09-09T23:00:33.927+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης "αρετή"<a href="http://paishellas.blogspot.com/2016/01/blog-post_86.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ιστορία της λέξης "αρετή"</a>: Αρετή είναι η κορυφαία λέξη που κρύβει καθετί καλό μέσα της. Παράγεται από τη ρίζα *αρ από την οποία παράγονται ακόμα: αραρίσκ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-51963601494460777202018-09-09T22:41:00.001+03:002018-09-09T22:41:03.778+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η Ετυμολογία Του Ονόματος «ΑΣΙΑ»<a href="http://paishellas.blogspot.com/2016/09/blog-post_11.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η Ετυμολογία Του Ονόματος «ΑΣΙΑ»</a>: πηγή Ο Όμηρος και στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια αγνοεί το όνομα «Ασία» είτε ως τοπωνύμιο είτε ως θεωνύμιο ή ανθρωπωνύμιο. Ο ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-76225306570256504352018-09-09T22:39:00.003+03:002018-09-09T22:39:58.047+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ετυμολογία της λέξεως Άνθρωπος κατά τον Σωκράτην...<a href="http://paishellas.blogspot.com/2016/10/blog-post_49.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Η ετυμολογία της λέξεως Άνθρωπος κατά τον Σωκράτην...</a>: πηγή Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπερι...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-78222445805304438702018-09-09T22:39:00.001+03:002018-09-09T22:39:29.523+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: ΕΛ-ΛΑΣ: Τι σημαίνει η λέξη "Λάς"; Ποιά η ετυμολογί...<a href="http://paishellas.blogspot.com/2015/02/links_24.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: ΕΛ-ΛΑΣ: Τι σημαίνει η λέξη "Λάς"; Ποιά η ετυμολογί...</a>: πηγή πηγή-lexigram.gr Η ετυμολογία της λέξεως «Ἑλλὰς» δεν έχει διευκρινιστεί. Κατά τον Γ. Κούρτιο έχει σχέση ...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-11253939890516337452018-09-09T22:34:00.001+03:002018-09-09T22:34:06.096+03:00Ἕλλην Οὐρανόπαις: Eτοιμολογία και ετυμολογία. Ετυμόλογος και ετυμολό...<a href="http://paishellas.blogspot.com/2014/03/e.html?spref=bl">Ἕλλην Οὐρανόπαις: Eτοιμολογία και ετυμολογία. Ετυμόλογος και ετυμολό...</a>: Η λέξη ετοιμολογία σημαίνει την ετοιμότητα κάποιου να πει κάτι, την ικανότητά του να δώσει γρήγορη και σωστή απάντηση σε ερώτηση πο...Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-2741450036817745122014-11-15T13:14:00.004+02:002016-03-13T12:50:35.053+02:00 Ετυμολογικές και εισαγωγικές παρατηρήσεις περί Μυστηρίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img height="480" src="http://www.eleysis-ellinwn.gr/images/usrImage/0603765001366301880.jpg" width="640" /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #0c343d;"><b><a href="http://www.eleysis-ellinwn.gr/el/articles/arxaia_ellada/politismos/etumologia_filosofias.html">πηγή</a></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b style="font-weight: bold;"><br /></b></span>
<span style="color: #990000;"><b style="font-weight: bold;"><br /></b></span>
<span style="color: #990000;"><b style="font-weight: bold;">Οι αρχαίοι έλεγαν «Αρχὴ παιδεύσεως ἡτῶν ὀνομάτων</b><b style="font-weight: bold;"> ἐπίσκεψις», </b><b>[1] </b>με αυτήν την ρήση κατά νου, και βασιζόμενοι στην περί ορθότητας ονομάτων θεωρία του πλατωνικού Κρατύλου, θα θέσουμε με αυτόν τον τρόπο την αφετηρία του στοχασμού μας περί μυστηρίων, ιχνηλατώντας τον Λόγο (δηλαδή το νόημα) που βρίσκεται μέσα στις λέξεις που θα μας απασχολήσουν στην συνεχεία του παρόντος.</span></div>
</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Οι λέξεις που θα αναλύσουμε είναι οι εξής:</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<u><span style="color: #274e13;"><br /></span></u></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<b><u><span style="color: #274e13;">ΜΥΩ – ΜΥΘΟΣ – ΜΥΣΤΗΡΙΑ</span></u></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Ο «πυρήνας» της λεξικής μας αλληλουχίας είναι η λέξη: Μύω, που σημαίνει κλείνω τα μάτια,</b> το στόμα ή οποιοδήποτε άνοιγμα, και χρησιμοποιείται για να δηλώσει το α-όρατο, το ά-ρητο και γενικότερα το απόκρυφο και μυστικό. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Με κλειστό το στόμα (χείλη) και πάλση των φωνητικών χορδών, παράγεται ο ήχος μου…,</b> όπως το μοσχάρι βοά (μουεί). </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Αυτή λέξη σχετίζετε με τις ιδέες της σιγής, του σκότους, της μόνωσης και του αλχημικού κορεσμού. </b>Από το μύω παράγονται αρκετές λέξεις που περιέχουν τις παραπάνω έννοιες, ενδεικτικά αναφέρονται:</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>α) Ο μυελός και το μυαλό όπου σημαίνουν το κλεισμένο εντός του κρανίου ή του οστού γενικότερα.</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>β) Το Άγιο Μύρο προέρχεται από το ρήμα μύρω (μύω + ρέω > ρω, ρέω εκ των έσω)</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>γ) Οι μύχιες εσωτερικές – μυστικές σκέψεις,</b> ετυμολογικά προέρχονται από το μυω (μυχός μέ-μυκ-α (κ>χ), πρκμ. του μύω- το ενδότατο μέρος, το βάθος).</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>δ) το μύδι σημαίνει το ερμητικά κλεισμένο και παράγεται απευθείας από το μύω.</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>ε) Τέλος ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια άλλη λέξη που παράγετε από το μύω, το κρόμμυον </b>(το γνωστό μας κρεμμύδι) που σημαίνει το κλεισμένο μέσα στη γη και μας φέρνει κατά νου την αλχημιστική φόρμουλα VITRIOL ή VITRIOLUM. [2]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Από το μύω περνάμε στον δεύτερο όρο μας, που είναι η λέξη </span><span style="color: #274e13;">Μύθος</span><span style="color: #990000;">, που σημαίνει «τον σκοτεινὸ λόγον»</span></b><span style="color: #990000;"> και την διδασκαλία.[3] Στην αρχαία εποχή ο μύθος ήταν αρχικά ταυτόσημος με τον λόγο και σήμαινε την προφορική διήγηση [4] – παράδοση και αργότερα έλαβε και την έννοια της διδασκαλίας που σχετίζονταν με κάτι το ιερό. [5] </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι μύθοι δεν πρέπει να ταυτίζονται με «τοῖς παιδίοις μύθους» </b>(δηλαδή τα παραμύθια) που όπως αναφέρει ο Πλατών στην Πολιτεία (377a) μπορεί να είναι εν τω συνόλω ψευδείς διηγήσεις αλλά, όμως υπάρχει μέσα τους και ένας πυρήνας αλήθειας. [6] </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Την ταύτιση του μύθου με το ιερό αναφέρει και ο αείμνηστος Αντώνιος Χαλάς στο παρακάτω απόσπασμα:</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>«</b><i><b>Αλληγορία, ιερογλυφία, μύθος, παραβολή, σύμβολον είναι η δια τεχνηέσσης</b> και επιστημονικής πολκής και συνθέσεως, ως εκ της διαλεκτικής δεινότητος του Ποιητού της, υπόκρυψις αιωνίας, απαστραπτούσης από κάλλος και δυναμικότητα Αληθείας</i>». [7]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Και αλλού :</span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>«</b><i><b>Οι άνθρωποι της Ομηρικής εποχής, ως μέσα επομένως της ανυψώσεως των, </b>της βελτιώσεως της ψυχής των και μορφώσεως των εχρησιμοποίουν τον μύθον, απείρως αποτελεσματικότερον και διδακτικώτερον και εξυψωτικώτερον του Βιβλίου. Τα μαθηματικά και τα σύμβολα, οι μύθοι ή ιερογλυφίαι είναι εκείνα, τα οποία ενέχουν μέσα των τα μαγικά και αποτελεσματικά μέσα της καθάρσεως του όμματος της ψυχής από την λύμην, την άγνοιαν, την παράκρουσιν και ακαθαρσίαν, μέχρις ότου τέλος επιτευχθή η ανάβλεψις αυτού και αρχίση η θεωρία των όντων ως αληθώς μυστηρίων</i>»</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Αυτή η μορφή διδασκαλίας που περιγραφεί ο Χαλάς, αποτελούμενη από τον Μύθο,</b> που περίχεε τους Ιερούς Λογούς δηλαδή το δόγμα (γράμμα του νόμου), και την Διαλεκτική, που αποτελούσε την πρακτική τέχνη φανέρωσης της αληθείας του μύθου (πνεύμα των γραφών), φαίνεται πως αποτέλεσε κοινό τόπο σε όλες τις εσωτερικές σχολές της αρχαιότητας. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Έτσι την εντοπίζουμε στους κόλπους όλων των αρχαίων μυστηρίων αλλά και στην χριστιανική διδασκαλία</b> όπως μας την παραδίδει ο Μ. Βασίλειος: «Τ<i>ῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πεφυλαγμένωνδογμάτων καὶ κηρυγμάτων, τὰ μὲν ἐκ τῆς ἐγγράφου διδασκαλίας ἔχομεν, τὰ δὲ ἐκ τῆςτῶν ἀποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ἡμῖν ἐν μυστηρίῳ παρεδεξάμεθα</i>» [8] δηλαδή «<i>Αγία Γραφή και Λατρεία, αποστολική παράδοση και λειτουργική κατανόηση της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας, ευ-αγγέλιο και λειτ-ουργία, λόγος και μυστήριο</i>» [9] απαρτίζουν το σύνολο της χριστιανικής διδασκαλίας. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Κάτι ανάλογο φαίνεται πως συγκροτούσε και η εβραϊκή Καμπαλά,</b> [10] ένα σύστημα που αποσκοπούσε στην μεταβίβαση μιας ιερής μυστικής διδασκαλίας, δια μέσου του Ραβίνου (Δασκάλου) στον μαθητή (ή κατά τα σωκρατικά πρότυπα εραστή και ερωμένου), με κύριο συστατικό τον προφορικό λόγο – μύθο και τον διαλογισμό σε σύμβολα και στις απόκρυφες έννοιες των γραφών. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι παράξενη η προτίμηση της προφορικής διδασκαλίας τόσο από Σωκράτη</b> και τον Πλάτωνα όσο και από πλήθος άλλων μυστών ανά τους αιώνες, ούτε πρέπει να μας φαίνετε παράξενη η υιοθέτηση του διαλόγου ως είδους γραφής τόσο από τον Πλάτωνα και τους συντάκτες των ερμητικών έργων, που αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, όσο και των ραβίνων που συνέταξαν το Ζοχάρ.[11]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">Ο τρίτος και τελευταίος όρος της αλληλουχίας μας είναι η λέξη: </span><span style="color: #274e13;">Μυστήρια</span><span style="color: #990000;">,</span></b><span style="color: #990000;"> [12] που εννοεί το σύνολο των παραπάνω εννοιών ως μια μυστική ή απόκρυφη διδασκαλία – τυπικό με σκοπό την μύηση. Τι είναι όμως μύηση; </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Ας δούμε έναν σύντομο εγκυκλοπαιδικό ορισμό:</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">ΜΥΗΣΗ: </span><span style="color: #274e13;">Μύησις </span><span style="color: #990000;">εἶναι</span></b><span style="color: #990000;"> η ἐπέκτασις τῆς συνειδήσεως [και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος] καί ἐπιτυγχάνεται διά μυσταγωγικῆς τελετῆς μέσω Τυπικοῦ, ἐν συνέχειᾳ δέ διά πρακτικῶν ἀσκήσεωνἀποβλεπουσῶν εἰς τήν ἐμπραγμάτον ἐπέκτασιν ταύτης.»[13]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Η μύηση σε συνδυασμό </b>με την προσωπική αποκρυφιστική εργασία του μύστη, συγκροτούσαν ένα ενιαίο αδιάσπαστο σύνολο διδασκαλίας, που μπορεί να χωριστεί σε τρία κύρια τμήματα:</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Εναρμόνιση με τον Κοσμικό Νόμο, μέσα από την ορθή κατανόηση.</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Διευθέτηση κάθε δυσαρμονίας, μέσα από την ορθή χρήση τα δύναμης που δίνει η γνώση.</b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Εξάγνιση της ψυχής, με καλές πράξεις σ’ όλα τα πεδία. </b>[14]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Από την λέξη μυεω (που σημαίνει εισάγω στα μυστήρια) και είναι η λέξη: Μύστης, </b>όπου κατά την αρχαιότητα σήμαινε αυτόν που έχει εισαχθεί (μυηθεί) στα μυστήρια «Εις μύστης είναι ο ενσαρκώνων την Μύησιν…Εις την αρχαιότητα ητο ο τίτλος των νεομυηθέντων, διότι ώφειλον να τηρούν κατά την πρώτην μύησιν οφθαλμούς και ωτα κλειστά». [15]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Τέλος ας δούμε πιο αναλυτικά τι ήταν τα μυστήρια: τα μυστήρια κατά την αρχαιότητα</b> περιείχαν κατά κύριο λόγο το απόρρητο μέρος της λατρείας, [16] το οποίο μεταβιβαζόταν διάμεσου διαφόρων τελετών που είχαν ως σκοπό την μύηση των αμυήτων. Με τα μυστήρια οι μυημένοι αποκτούσαν ένα μέσο για να μεταβούν σε ένα πλατύτερο πεδίο αντίληψης- συνειδητοτητάς. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Ανυψώνονταν από επίπεδο σε επίπεδο και επικοινωνούσαν με τον θειο Σπινθήρα </b>που κρύβετε σε κάθε ανθρώπινο ον, ή αλλιώς με αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν δαιμόνιο. [17] </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Σχετικά με τα δρώμενα δηλαδή τις μυσταγωγικές τελετές που λάμβαναν χώρα </b>κατά την διάρκεια των μυστηρίων, από τα ολίγα τα οποία γνωρίζομεν περί αυτών, επρόκειτο περί αλληγορικών αναπαραστάσεων, συμβολιζουσών τα πεπρωμένα των ψυχών μετά θάνατον τον νόμον του αντιπεπονθόντος, την ενότητα που συνδέει προς άλληλα όλα τα όντα. Προς τούτοις εδιδάσκοντο οι τρόποι δια να καταστή η ψυχή αθάνατος εις την παρούσαν ζωήν (άσκησις και αποκάλυψις λανθανουσών δυνάμεων του ανθρώπου).[18]</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">Φ.Σ.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[1] Φράση του σωκρατικού φιλοσόφου Αντισθένη σωζόμενη στο έργο του Επίκτητου«Διατριβαί», Ι.17,12.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[2] Η ερμηνεία των λέξεων είναι: α) Visita Interiora Terrae, Rectificando Invenies Occultum Lapidem ήτοι: Επισκέψου το εσωτερικό της γης, και καθώς θα βελτιώνεσαι –από τους καθαρμούς – θα βρεις τον απόκρυφο λίθο (την Λίθο των Σοφών). β) Visita Interiora Terrae, Rectificando Invenies Occultum Lapidem, Veram Medicinam ήτοι: Επισκέψου το εσωτερικό της γης, και καθώς θα βελτιώνεσαι –από τους καθαρμούς – θα βρεις τον απόκρυφο λίθο (την Λίθο των Σοφών) που είναι η αληθινή πανάκεια.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[3] κατά το Μέγα Ετυμολογικόν.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[4] Με αυτόν αυτήν την έννοια χρησιμοποιείτε π.χ. στα Ομηρικά έπη.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[5] Βλ. Σ. Ψάλτου, «Μύθος», Θρησκειολογικό Λεξικό (2000) σελ. 401.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[6] «τὸ ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι δὲ καὶ ἀληθῆ.»</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[7] Αντώνιος Φ. Χαλάς, Αποκρυφισμός και Αρχαία Ελλάς, εκδ. Οίκος Αντωνίου Φιλίππου Χαλά, Αθήναι 1930;, σελ. 131.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[8] Περί του Αγίου Πνεύματος, 27.66, PG32, 188-189</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[9] Πέτρος Βασιλειάδης, Lex Orandi, εκδ. Ίνδικτος Αθήναι 2001, σελ. 135.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[10] Εβραϊκή Μυστική Δοξασία που αρχικά μεταβιβαζόταν μόνο από στόμα σε αυτί, η λέξη Qabalah ή Cabbala προέρχεται από την εβραϊκή ρίζα QBL (Κ ΜπΛ), που σημαίνει δέχομαι.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[11] Το Βιβλίο της Λαμπρότητας (στα εβραϊκά Σεφερ χαΖοχάρ) αποτελεί τον πυρήνα της καμπαλιστικής διδασκαλίας και μαζί με το Βιβλίο της Δημιουργίας (στα εβραϊκά Σεφέρ Γετζιρά) είναι το αρχαιότερο έργο της καμπαλιστικής φιλολογίας.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[12] Λέγονταν και τελεσφορίαι, όργια ή εορταί μυήσεως.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[13] Πέτρος Γράβιγγερ, «Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού και Αποκρύφου Γνώσεως», τόμος Δ’, Αθήναι 1973, σ. 346.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[14] Ντίον Φόρτσιουν, «Η Εκπαίδευση και το Έργο ενός Μυημένου», Αθήνα 1983, σ. 74.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[15] ΕΕΑΓ, τ. 4, σελ. 374</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[16] Βλ. Διδως Καλλέργη, «τα αρχαία μυστήρια: η πνευματική κληρονομία της Αρχαίας Ελλάδος», εκδ. Ιδεοθέατρον, Αθήνα χ.χ., σελ. 9.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;">[17] Βλ. Φιλοσοφικός Σύλλογος «Ιάμβλιχος», «Φωτεινά μονοπάτια», Αθήνα 1993, εκδ, Ιάμβλιχος, σελ. 126.[18] ΕΕΑΓ, τ. 4, σελ. 384</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://poimandrhs.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html"><b><span style="color: #990000;">πηγή-poimandrhs</span></b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-39326794118697994192014-10-06T21:48:00.000+03:002014-10-06T21:48:15.078+03:00H δασεία στα αρχαία Ελληνικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://etc.usf.edu/clipart/80200/80278/80278_inscription_md.gif"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="439" src="http://etc.usf.edu/clipart/80200/80278/80278_inscription_md.gif" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Η δασεία, η οποία σημειώνεται σε έναν αριθμό λέξεων της αρχαίας Ελληνικής, </b>αποτελούσε έναν δασύ ήχο, όπως αυτός που ακούγεται στην αρχή της αγγλικής λέξης home. Για την παράστασή του οι περισσότεροι Έλληνες (ανάμεσά τους και οι Αθηναίοι) χρησιμοποίησαν αρχικά το γράμμα Η (ήτα), όπως ακριβώς συμβαίνει και στο λατινικό και τα νεότερα ευρωπαϊκά αλφάβητα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Σταδιακά, ωστόσο, επικράτησε η ιωνική χρήση του Η για την παράσταση του μακρού e </b>(=εε = η). Αργότερα αυτός ο φθόγγος «έκλεισε» σεi, γι’ αυτό και σήμερα το ήτα δηλώνει ήχο ίδιο με το γιώτα. Π.χ. Α.Ε. κῆπος = keepos > kipos = κήπος Ν.Ε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Προκειμένου να δηλωθεί η δασεία, οι γραμματικοί της ελληνιστικής εποχής </b>χρησιμοποίησαν το αριστερό μισό του Η, δηλαδή ⱶ (σημειούμενο πάνω από το φωνήεν), το οποίο αργότερα στρογγυλοποιήθηκε και εξελίχτηκε στη γνωστή δασεία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Η ψιλή (το δεξί μισό του Η), δήλωνε απλώς την έλλειψη του δασέος πνεύματος. </b>Η δασεία προφερόταν κατά την ελληνιστική εποχή, όπως δείχνουν τα δάνεια της λατινικής γλώσσας από την Ελληνική (λ.χ. historia), αλλά ως το 2ο αιώνα μ.Χ. είχε χαθεί πια από τη γλώσσα μας. Η απώλεια της δασείας είχε συμβεί αιώνες νωρίτερα σε ορισμένες ελληνικές διαλέκτους, όπως η ιωνική ή η αιολική (ψιλωτικές διάλεκτοι), όπου πρέπει να είχε πάψει να ακούγεται ήδη από την εποχή του Ομήρου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Ορισμένα αξιοσημείωτα φαινόμενα:</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>α) Ιστορικά οι περισσότερες δασείες προήλθαν από προϊστορικό σ-, το οποίο εξασθένησε.</b> Πβ. λ.χ. τη διπλοτυπία σῦς και ὗς. Στο εσωτερικό της λέξης το -σ- ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αδυνάτισε πρώτα σε -h- και στη συνέχεια χάθηκε ολότελα. Π.χ. (τοῦ) βέλεσος > βέλεhος > βέλεος και με συναίρεση (τοῦ) βέλους. Η ενδιάμεση φάση (βέλεhoς) διατηρείται ακόμη στις μυκηναϊκές πινακίδες (1400-1200 π.Χ.). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>β) Δασεία προήλθε επίσης από αρχικό ημίφωνο y. Π.χ. yός > hός > ὅς.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>γ) Στην αρχή μιας λέξης το ρ- έπαιρνε δασεία (ῥ). Σύμφωνα με την πιθανότερη ερμηνεία</b> η προφορά του ρ- εδώ ήταν άηχη. Πολλές φορές υποκρύπτεται πρωταρχικός τύπος σρ-. Π.χ. σρέω > hρέω > ῥέω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>δ) Η συνάντηση ενός τ, κ, π με τη δασεία κατά τη σύνθεση </b>έδινε θ (=τh), χ(=κh), φ (=πh). Π.χ. κατά + ἡμέρα > κατ+ἡμέρα > καθημερινός. ἐπί+ἡμέρα > ἐπ+ἡμέρα > ἐφημερία κ.ο.κ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ε) Σε άλλες περιπτώσεις σύνθεσης η δασεία άλλοτε διατηρούνταν και άλλοτε χανόταν.</b> Για παράδειγμα γραμματικοί μας πληροφορούν ότι το επίθετο φίλιππος διατηρούσε την εσωτερική δασεία (φίλἱππος), αλλά ως κύριο όνομα την έχανε (Φίλιππος). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>Οι επιγραφές άλλοτε σημειώνουν την εσωτερική δασεία και άλλοτε όχι</b> (π.χ. εὔορκος, αλλά και εὔhορκος), γεγονός που δείχνει ότι η άρθρωσή της ήταν προαιρετική και εξαρτιόταν πιθανώς και από παράγοντες όπως το ύφος, η ταχύτητα ομιλίας ή το κατά πόσο τα δύο συνθετικά είχαν ενωθεί πλήρως ή όχι στη συνείδηση του ομιλητή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>στ) Η υποχρεωτική παρουσία της δασείας στο αρχικό ὑ- δεν έχει λάβει ακόμη επαρκή εξήγηση,</b> αλλά μάλλον πρόκειται για φωνητικό φαινόμενο (συνοδίτης φθόγγος) και δεν έχει ετυμολογική προέλευση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>(Σταύρος Γκιργκένης)</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://heterophoton.blogspot.gr/2013/05/h.html">πηγή-heterophoton</a></b></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-38057143992666537862014-10-06T21:40:00.001+03:002014-10-06T21:40:31.076+03:00Η προελληνική καταγωγή του ονόματος του Οδυσσέα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVg2nVbUIr5U6dQh8qt_xUbrviegCdjdXMHverUq0SqODBN0T8Bt8-rtMcgpxtXbM7o5asu0Uu2goS0SNcsvvFC_dQktkhoIZL9WLn-3EXBcIKpHNYUIZrtpooT2e3MhXOMuzsoz3GtEmy/s1600/ulysses.jpg"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVg2nVbUIr5U6dQh8qt_xUbrviegCdjdXMHverUq0SqODBN0T8Bt8-rtMcgpxtXbM7o5asu0Uu2goS0SNcsvvFC_dQktkhoIZL9WLn-3EXBcIKpHNYUIZrtpooT2e3MhXOMuzsoz3GtEmy/s640/ulysses.jpg" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #0b5394;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><b>Το όνομα του θρυλικού ήρωα του έπους θεωρείται γενικά ότι έχει προελληνική προέλευση, </b>ανήκει δηλαδή στο γλωσσικό υπόστρωμα των λαών που αφομοίωσαν με την πάροδο του χρόνου οι Έλληνες. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #0b5394;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><b>Η προσπάθεια ετυμολογίας από το ὀδύσσομαι (= ο Μισητός) αποτελεί λαϊκή παρετυμολογία.</b> Η προελληνική προέλευση του ονόματος καθίσταται ολοφάνερη από την ποικιλία με την οποία εμφανίζεται το όνομα στην Ελληνική, αποτέλεσμα της προσπάθειας των Ελλήνων να αποδώσουν τους φθόγγους μιας ξένης γλώσσας. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #0b5394;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><b>Έτσι βρίσκουμε τους τύπους Οδυσ(σ)εύς με δέλτα, και Ολυτ(τ)εύς, Ολυσ(σ)εύς, Ολισεύς,</b> Ωλυσσεύς, Ουλίξης, Ουλιξεύς, λατινικά Ulixes, ετρουσκικά Utuse. Βλέπουμε μια εναλλαγή μεταξύ δ και λ (ο ετρουσκικός τύπος Utuseείναι δάνειο από κάποια ελληνική διάλεκτο με δ, ο λατινικός τύπος είναι δάνειο από κάποια δυτική ελληνική διάλεκτο με λ), γεγονός που μπορεί να αποδοθεί στην προφορά του προελληνικού φθόγγου ως κάτι μεταξύ δ και λ. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #0b5394;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #0b5394;"><b>Η εναλλαγή αυτή εμφανίζεται και σε άλλες λέξεις προελληνικής καταγωγής.</b> Πβ. το κλασικό παράδειγμα λαβύρινθος, που στην μυκηναϊκή εμφανίζεται ως δαβύρινθος.[1] Το αρχικό Ο-/Ου-/Ω- μπορεί να είναι προθετικό φώνημα. Πβ. Χαττικό Λύξης (που ήταν και όνομα του πατέρα του Ηρόδοτου), Λυδικό Λίξος. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;">[Πηγή: Beekes, “Pre-Greek Names”, JIS 37, 2009]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #990000;"><b>[1] Παλαιότερα η λέξη συνδεόταν με τη λυδική λέξη λάβρυς που σύμφωνα με τον Πλούταρχο (302Α) </b>σήμαινε «πέλεκυς». Έτσι λαβύρινθος θα ήταν «ο οίκος των διπλών πελέκεων» με αναφορά στο περίφημο μινωικό σύμβολο. Μερικοί μάλιστα πρότειναν ότι το λυδικό σύμβολο για το λ (˘|˘) παριστάνει ένα διπλό πελέκι. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #990000;"><b>Σήμερα η λέξη τείνει να συνδεθεί με τον χεττιτικό βασιλικό τίτλο labarna/tabarna,</b> όπου παρατηρούμε πάλι την εναλλαγή υγρού και οδοντικού. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #990000;"><b>Συνεπώς λαβύρινθος = «ο οίκος του βασιλιά». Πβ. το καρικό τοπωνύμιο Λαβρύανδα </b>και θεωνύμιο Λαύραυνδος. Στη μυκηναϊκή απαντά η έκφραση «πότνια δαβυρίνθοιο» = «η βασίλισσα, η δέσποινα, η κυρά του λαβύρινθου». </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://heterophoton.blogspot.gr/2014/09/blog-post_24.html">πηγή-heterophoton</a></b></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-24490041840881096492014-10-06T21:37:00.000+03:002014-10-06T21:37:41.517+03:00 Η προφορά του φθόγγου /ρ/ στα αρχαία Ελληνικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBNpH4cZi9cUWrS9U_1en2rMJW0eH-U31q0oqjEHqAlDymUKZn5ll2JlPuohJb3UYY07mfEXR7Kb-Ml8y5VybpantPxXcYepvd1xf_mJVXc27ysL-8vVLuEViNKjFgj4zqZQOhOVovSg_q/s1600/letter+r.jpg"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBNpH4cZi9cUWrS9U_1en2rMJW0eH-U31q0oqjEHqAlDymUKZn5ll2JlPuohJb3UYY07mfEXR7Kb-Ml8y5VybpantPxXcYepvd1xf_mJVXc27ysL-8vVLuEViNKjFgj4zqZQOhOVovSg_q/s640/letter+r.jpg" height="464" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Ο φθόγγος /ρ/ κατατασσόταν από τους αρχαίους γραμματικούς στα λεγόμενα υγρά σύμφωνα, </b>συνήθως μαζί με το /λ/, αλλά ενίοτε και μαζί με τα /μ,ν/, τα λεγόμενα έρρινα. Η διεθνής ορολογία liquid προέρχεται από το λατινικό liquidus, το οποίο αποτελεί με τη σειρά του μετάφραση του ελληνικού όρου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Σύμφωνα με την πιο αποδεκτή ερμηνεία ο όρος σημαίνει εδώ «ρευστά, ασταθή»</b> και επινοήθηκε από μετρική σκοπιά: συμφωνικά συμπλέγματα που αποτελούνται από ένα κλειστό σύμφωνο + ρ,λ,μ,ν μπορούν από μετρική άποψη να κάνουν την ποσότητα μιας προηγούμενης συλλαβής που περιέχει βραχύ φωνήεν «βαριά» ή «ελαφριά» ανάλογα με τις μετρικές ανάγκες. Για παράδειγμα η γενική πατρός, αν συλλαβιζόταν στο στίχο ως πατρ-όςέδινε βαριά συλλαβή (πατρ-), ενώ αν συλλαβιζόταν πατ-ρός έδινε ελαφριά (πατ- ).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Από τις περιγραφές των αρχαίων γραμματικών και του Πλάτωνα συμπεραίνουμε </b>ότι στα περισσότερα περιβάλλοντα το /ρ/ προφερόταν παλλόμενο και ηχηρό, όπως και σήμερα. Ωστόσο σε ορισμένα περιβάλλοντα φαίνεται ότι είχε και μια άηχη, δασυνόμενη ποικιλία (αλλόφωνο). Αυτό μαρτυρείται πρώτα-πρώτα από το γεγονός ότι στις περισσότερες ελληνικές διαλέκτους το αρχικό ρ- δασύνεται, ῥ, δηλαδή ακουγόταν ως rh. Την προφορά μαρτυρούν και τα λατινικά δάνεια, όπως λ.χ. rhetor =ῥήτωρ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Αρχαϊκές επιγραφές που χρησιμοποιούν το Η (h), για να δηλώσουν τη δασεία, </b>σημειώνουν το δασυνόμενο ρ, όπως ο κερκυραϊκός τύπος ΡΗΟFΑΙΣΙ (=ρhοFαῖσι = αττικόῥοαῖσι), παλαιό αττικό Φρεάρhιος σε όστρακα από τον οστρακισμό του Θεμιστοκλή, βοιωτικό hραφσαFοιδοῖ = ῥαψῳδῷ. Ο βοιωτικός τύπος, αλλά και η αρχαία αρμενική μεταγραφή hretor (ομοίως στην Κοπτική Αιγυπτιακή), δείχνουν ότι η δασεία μπορούσε ορθογραφικά να σημειώνεται και πριν και μετά από το /ρ/. Αυτό δείχνει ότι η δασεία δεν αποτελούσε εδώ ξεχωριστό φθόγγο, αλλά μέρος της ποιότητας του φθόγγου, δηλαδή ο φθόγγος ήταν ο ίδιος δασύς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Η σύγχρονη τσακωνική εξέλιξη ši- (=παχύ σίγμα) από λακωνικό ῥι- παρέχει διαλεκτική υποστήριξη</b> σ’ αυτήν την προφορά. Σε νομίσματα της δυναστείας Kušan (2ος αιώνας μ.Χ.) που χρησιμοποιούν το ελληνικό αλφάβητο ο ιρανοβακτριανός φθόγγος š αποδίδεται με το ελληνικό Ρ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Ψιλωτικές διάλεκτοι, όπως η αιολική, φαίνεται ότι πρόφεραν ηχηρά και το αρκτικό ρ-, </b>όπως λ.χ. ῤάρος (=έμβρυο, βρέφος) που παραδίδεται από τον σχολιαστή του Διονυσίου του Θρακός ως αιολική λέξη. Το αναδιπλασιασμένο -ρρ- στο εσωτερικό λέξης σύμφωνα με τους γραμματικούς ήταν ψιλωμένο στο πρώτο του στοιχείο και δασυνόμενο στο δεύτερο, δηλαδή ῤῥ. Ο φθόγγος επομένως άρχιζε ως ηχηρός και κατέληγε ως δασύς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Από τους αρχαίους γραμματικούς μαθαίνουμε ότι το -ρ- ήταν δασύ και ύστερα από δασέα</b> κλειστά σύμφωνα, δηλαδή στα συμπλέγματα φρ, χρ, θρ. Δηλαδή η δασύτητα του πρώτου φθόγγου επηρέαζε και το ρ. Αυτό υποδεικνύουν και λατινικές μεταγραφές, όπως Prhygia, Crhysippus. Αυτή η εξέλιξη μάς βοηθά να καταλάβουμε και την αντίστροφη περίπτωση, δηλαδή γιατί το τέτρ-ἱππος γράφεται τέθριππος και το προ-ὁρα (=prohora) γίνεται φρουρά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Στην τελευταία λέξη η δασύτητα μεταφέρεται στο ρ (>ῥ), τα δύο φωνήεντα συναιρούνται </b>και στη συνέχεια το ῥ μεταφέρει τη δασύτητά του στο προηγούμενο σύμφωνο (π>πh>φ). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Φαίνεται ότι η δασύτητα του αρκτικού ρ- οφείλεται στο ιστορικό γεγονός </b>ότι προήλθε τις περισσότερες φορές από προηγούμενο σρ-. Το σ- γινόταν δασεία που μεταφερόταν μετά στο ρ, δηλαδή σρ>hρ>ῥ-. Π.χ. σρέω>ῥέω. Από εδώ επηρεάστηκαν και αρχαία συμπλέγματα που άρχιζαν με δίγαμμα, δηλαδή wρ>hρ>ῥ-. Π.χ. wρέζω>ῥέζω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><b>Στον προφορικό αρχαίο λόγο φαίνεται ότι ένα αρχικό ρ- μπορούσε να αναδιπλασιαστεί,</b> εάν σε συνεχόμενη ροή λόγου τύχαινε να βρεθεί μετά από ληκτικό βραχύ φωνήεν. Αυτό γίνεται αντιληπτό έμμεσα χάρη σε μετρικές ιδιομορφίες στα διαλογικά μέρη της τραγωδίας και της κωμωδίας. Π.χ. η συνεκφορά τίνι ῥυθμῷ (Ευρ.,Ελ. 772) προϋποθέτει από μετρική άποψη συνεχόμενη προφορά τίνιρρυθμῷ, δηλαδή ο ποιητής μεταχειρίζεται το ρ σαν να είναι στο εσωτερικό μιας και μόνο λέξης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #073763; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://heterophoton.blogspot.gr/2014/09/blog-post_57.html"><span style="color: #073763;">πηγή-heterophoton</span></a></b></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-66105147967342468402014-10-06T21:23:00.002+03:002014-10-06T21:24:44.263+03:00 O τονισμός της Αρχαίας Ελληνικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"><b style="color: #0b5394; text-align: justify;">Ο τονισμός στις διάφορες γλώσσες του κόσμου έχει διάφορες ποικιλίες, </b><span style="color: #0b5394; text-align: justify;">αλλά χοντρικά μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο βασικά είδη τόνου: τον δυναμικό τόνο, στον οποίο το τονισμένο φωνήεν της λέξης προφέρεται σε διαφορετική ένταση φωνής από τα υπόλοιπα φωνήεντα. Και στον μουσικό τόνο, όπου το τονισμένο φωνήεν προφέρεται σε διαφορετικό ύψος φωνής από τα υπόλοιπα φωνήεντα. </span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Δυναμικό τόνο έχει η Νέα Ελληνική και οι περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. </b>Μουσικό τόνο έχει λ.χ. η Νορβηγική και η Κινεζική. Ωστόσο μουσικά στοιχεία υπάρχουν και σε γλώσσες με δυναμικό τονισμό, μόνο που δεν είναι λεξικά, αλλά λειτουργούν σε προτασιακό επίπεδο. Π.χ. στο τέλος μιας ερώτησης ή μιας έκφρασης θαυμασμού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Αυτό ονομάζεταιεπιτονισμός και συνήθως σημειώνεται με τα σημεία στίξης (λ.χ, !, ;).</b> Αλλά και αντίστροφα: στο μουσικό τόνο συνήθως ενυπάρχουν και στοιχεία του δυναμικού. Λ.χ. η άνοδος του ύψους της φωνής μπορεί να συνοδεύεται από αύξηση ή μείωση της έντασής της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Η Αρχαία Ελληνική είχε μουσικό τόνο. Αυτό αποδεικνύεται από τα εξής στοιχεία:</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">1) Οι περιγραφές των αρχαίων γραμματικών παραπέμπουν σε μουσικό τονισμό.</span> </b><span style="color: #0b5394;">Ο Αριστοτέλης περιγράφει στη Ρητορική τον τονισμό ως ένα είδος αρμονίας. Στη μουσική παραπέμπουν και οι όροι που χρησιμοποιούνται: οξεία ( =ψηλή φωνή), βαρεία (=βαριά φωνή), αλλά προπάντων ο όρος προσωδία (= η μουσική που συνοδεύει τις συλλαβές) και οι όροι τόνος ή τάσις (=τέντωμα), οι οποίοι προέρχονται από το τέντωμα (επίτασις) ή τη χαλάρωση (άνεσις) των χορδών των μουσικών οργάνων χάρη στα οποία ποικίλλει το ύψος ενός μουσικού οργάνου.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">2) Το μέτρο (=ρυθμός) </span><span style="color: #0b5394;">των ποιημάτων δεν δημιουργείται από την εναλλαγή τονισμένων </span></b><span style="color: #0b5394;">και άτονων συλλαβών, όπως στα Νέα Ελληνικά και τις γλώσσες με δυναμικό τόνο, αλλά από την εναλλαγή μακρών και βραχειών συλλαβών. Ο τόνος δεν λαμβάνεται υπόψη στη δημιουργία του μέτρου.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">3) Στις σπάνιες περιπτώσεις </span><span style="color: #0b5394;">που έχει διασωθεί η μουσική που συνόδευε τα ποιήματα</span></b><span style="color: #0b5394;"> (λ.χ. επιτάφιο άσμα του Σείκιλου -βλ. την εικόνα που ακολουθεί), αυτή λαμβάνει γενικά υπόψη της την έμφυτη μουσικότητα των λέξεων: έτσι λ.χ. οι συλλαβές που έχουν οξεία είναι σε υψηλότερη νότα από τις άλλες συλλαβές της λέξης που δεν έχουν οξεία.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.floraberlin.de/soundbag/sbimages/seikilos.gif"><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><img border="0" src="http://www.floraberlin.de/soundbag/sbimages/seikilos.gif" height="484" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/2/2b/Epitaph_of_Seikilos,_lyrics_and_approximate_modern_musical_score.png/800px-Epitaph_of_Seikilos,_lyrics_and_approximate_modern_musical_score.png"><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><img border="0" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/2/2b/Epitaph_of_Seikilos,_lyrics_and_approximate_modern_musical_score.png/800px-Epitaph_of_Seikilos,_lyrics_and_approximate_modern_musical_score.png" height="89" width="640" /></span></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">4) Η δημιουργία σημαδιών </span><span style="color: #0b5394;">από το 200 π.Χ. και μετά για τη δήλωση του τόνου </span></b><span style="color: #0b5394;">υποδεικνύει ότι οι δάσκαλοι τα θεωρούσαν απαραίτητα, για να μάθουν οι μαθητές ένα σύστημα τονισμού που είχε αρχίσει να εκλείπει ή τουλάχιστον να τους δυσκολεύει. [i]</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">ΒΡΑΧΕΑ-ΜΑΚΡΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ-ΔΙΦΘΟΓΓΟΙ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Η Αρχαία Ελληνική διέκρινε βραχέα και μακρά φωνήεντα. Η διάκριση αφορούσε το χρόνο εκφοράς: </b>τα βραχέα εκφέρονταν σε ένα χρόνο, τα μακρά σε διπλάσιο. Οι δίφθογγοι από αυτή την άποψη μπορούν να θεωρηθούν ως ειδική περίπτωση των μακρών, με τη διαφορά ότι ο δεύτερος χρόνος καλυπτόταν από διαφορετικό φωνήεν σε σχέση με τα μακρά. Έτσι έχουμε:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Βραχέα:</b> ε, ο, υ, ι, α</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Μακρά:</b> η (=εε), ω (=οο), α (=αα), ι (=ιι), υ (=υυ)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Παράδειγμα διφθόγγου:</b> αι = όπως ακούγεται στη λέξη καημός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΝΙΣΜΟΥ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Ήταν τρία: </b>οξεία ’, βαρεία ‛ , οξυβάρεια ’‛ ή περισπωμένη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">ΟΙ ΤΟΝΟΙ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Στην οξεία το ύψος της φωνής ανέβαινε στο τονισμένο φωνήεν. Μια υπόθεση</b> λέει ότι ανέβαινε κατά ένα διάστημα πέμπτης, δηλαδή στην κλίμακα λ.χ. του ντο από το ντο στο σολ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Στη βαρεία το ύψος της φωνής ήταν καθοδικό σε σχέση με την οξεία. </b>Δηλαδή η φωνή κατέβαινε ξανά στο ντο ή εν πάση περιπτώσει στο κανονικό, ασημάδευτο ύψος φωνής των άτονων φωνηέντων. Κάποια στιγμή σημειωνόταν καταχρηστικά σε όλα τα μη τονισμένα φωνήεντα. Αργότερα η χρήση της περιορίστηκε μόνο σε λέξεις που κανονικά έπαιρναν οξεία στη λήγουσα (οξύτονες) και μετά δεν ακολουθούσε ισχυρό σημείο στίξης (λ.χ. τελεία) ή εγκλιτικό. Μια εύλογη υπόθεση είναι ότι η άνοδος του ύψους της φωνής σ' αυτή την περίπτωση δεν ήταν τόσο υψηλή όσο στην κανονική οξεία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Η περισπωμένη (οξυβάρεια) σημείωνε την άνοδο της φωνής στον πρώτο χρόνο </b>και την κάθοδό της στο δεύτερο χρόνο (σύνθετος τόνος). Επομένως χρειάζεται δύο χρόνους για να εκφραστεί, και άρα αφορά μόνο τα μακρά φωνήεντα και τις διφθόγγους. Αυτός είναι ο λόγος που μαθαίνουμε τον κανόνα ότι τα βραχέα φωνήεντα δεν παίρνουν ποτέ περισπωμένη: τα βραχέα έχουν μόνο ένα χρόνο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Ένας άλλος κανόνας που μαθαίνουμε στο σχολείο είναι ότι οι δίφθογγοι -οι και -αι στο τέλος </b>κλιτής λέξης λογαριάζονται για τον τονισμό ως βραχέα φωνήεντα και όχι ως μακρά: στην περίπτωση αυτή το δεύτερο στοιχείο της διφθόγγου, το -ι, πρέπει να μετατρεπόταν στον καθημερινό γρήγορο λόγο σε ημίφωνο -y (όπως λ.χ. στα Νέα Ελληνικά το -ι- στη λέξη παιδιά, προφορά πεδyά), δηλαδή σε σύμφωνο, άρα η προφορά ήταν -oy, -ay και επομένως η δίφθογγος απέμενε μόνο με έναν φωνηεντικό χρόνο (ο ή α), άρα μπορούσε να θεωρηθεί ως βραχύ φωνήεν. Όταν ένα μακρό φωνήεν έπαιρνε οξεία, αυτό σημαίνει ότι το ύψος της φωνής ανέβαινε μόνο στον δεύτερο χρόνο. Παράδειγμα:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>κέὲπος</b> = κῆπος</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>κεέπου</b> =κήπου</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΥΛΛΑΒΙΑΣ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Ο βασικότερος ίσως κανόνας τονισμού της Αρχαίας Ελληνικής είναι ότι ο τόνος</b> δεν μπορεί να ανέβει πριν από την προπαραλήγουσα (δηλαδή την τρίτη συλλαβή από το τέλος) κι αυτό όταν η λήγουσα είναι βραχεία. Όταν η λήγουσα είναι μακρά, ο τόνος κατεβαίνει αναγκαστικά στην παραλήγουσα. Π.χ. το όφελος, αλλά του οφέλους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Στην πραγματικότητα πίσω από αυτό τον κανόνα κρύβεται ένας γενικότερος, </b>βασικότερος και παλιότερος: ο τόνος δεν μπορεί να ανέβει πέρα από τον τρίτοφωνηεντικό χρόνο από τη λήγουσα. Στο παράδειγμα με τη λέξη όφελος ο κανόνας είναι ολοφάνερος:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>όφελος: </b>όλα τα φωνήεντα είναι βραχέα, άρα διαρκούν από έναν χρόνο (3Χ1). Η λέξη τονίζεται στον τρίτο χρόνο από τη λήγουσα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>οφέλους:</b> το ου της κατάληξης είναι δίφθογγος, άρα έχει δύο χρόνους, συνεπώς συνολικά η λέξη έχει τώρα 1+1+2 =4 χρόνους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Ο τόνος κατεβαίνει αναγκαστικά </b>στον τρίτο χρόνο από το τέλος, άρα πάει στην παραλήγουσα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Το ίδιο σχήμα ερμηνεύει και δισύλλαβες λέξεις, όπου φαινομενικά δεν έπρεπε </b>να ισχύει ο νόμος της τρισυλλαβίας. Ισχύει όμως ο πιο βασικός νόμος της τριχρονίας:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>κῆπος </b>=κέεπος, ο τόνος πέφτει στον τρίτο χρόνο από το τέλος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>κήπου </b>= κεέπου, ο τόνος πέφτει στον τρίτο χρόνο από το τέλος.[ii]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>κῆποι </b>= κέεποι, ο νόμος φαινομενικά μόνο παραβιάζεται, αφού είπαμε ότι το -οι στο τέλος κλιτής λέξης γίνεται oy και του απομένει μόνο ένας φωνηεντικός χρόνος: πραγματική προφορά κέεποy.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000; font-size: large;">Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟΝΟ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Η αλλαγή του τόνου από μουσικό σε δυναμικό ήταν βαθμιαία διαδικασία που ξεκίνησε </b>αμέσως μετά την κλασική εποχή για τις περισσότερες ελληνικές διαλέκτους (υπάρχουν υποψίες ότι στη λακωνική ξεκίνησε ήδη από το τέλος της αρχαϊκής εποχής). Στην ενίσχυση της αλλαγής έπαιξε ίσως σημαντικό ρόλο και η διάδοση της Ελληνικής σε ξένους λαούς που δεν ήταν σε θέση να αναπαραγάγουν τα λεπτά μουσικά σχήματα της Ελληνικής, όπως σήμερα οι ξένοι ομιλητές της αγγλικής δεν μπορούν να αναπαραγάγουν εύκολα την λονδρέζικη προφορά και συνήθως υιοθετούν μια προφορά των δύσκολων φθόγγων πιο κοντά στη δική τους μητρική γλώσσα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Επιπλέον ο μουσικός τόνος χρειαζόταν τα μακρά φωνήεντα και τις διφθόγγους, </b>για να εκφραστεί. Η βαθμιαία μετατροπή των μακρών σε βραχέα και ο μονοφθογγισμός των διφθόγγων (π.χ. καιρός > καερός > κεερός > κερός) οδήγησε στην απώλεια και του μουσικού τονισμού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Η μετάβαση στο δυναμικό τονισμό φαίνεται να ολοκληρώθηκε στους δύο πρώτους μετά Χριστόν αιώνες,</b> αφού τα ποιήματα του Κλήμεντος από την Αλεξάνδρεια (τέλος 2ου αιώνα μ.Χ.) ή του Γρηγόριου του Ναζιανζηνού (4ος αιώνας μ.Χ.) στηρίζονται στην εναλλαγή άτονων και τονισμένων συλλαβών, όπως στα Νέα Ελληνικά (βέβαια οι λόγιοι ποιητές εξακολούθησαν να γράφουν στα παραδοσιακά μέτρα για αιώνες ακόμη). Ενδιάμεσα την επικράτηση του δυναμικού τονισμού μαρτυρούν ορθογραφικά «λάθη» σε παπυρικά ευρήματα από καθημερινούς ανθρώπους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Έτσι λ.χ. συχνά το ε γράφεται ως γιώτα σε άτονες συλλαβές: είναι γνωστό ότι ο δυναμικός τόνος </b>έχει την τάση να «εξασθενεί» τα άτονα φωνήεντα, οδηγώντας τα ακόμη και στην οριστική έκπτωση από τη λέξη. Ένα παρόμοιο φαινόμενο παρουσιάζεται στα λεγόμενα βόρεια νεοελληνικά ιδιώματα: π.χ. νιρό αντί νερό, σκλί αντί σκυλί κ.ο.κ.[iii] </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>[i] Υπήρχαν φυσικά και άλλοι λόγοι για την επινόηση των τονικών σημαδιών, </b>ο κυριότερος από τους οποίους ήταν η ανάγκη να σημειωθούν οι τόνοι σε διαλεκτικά κείμενα των οποίων ο τονισμός διέφερε από τον επικρατούντα αττικό. Λ.χ. τα κείμενα των Λέσβιων αρχαϊκών λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος) ήταν γραμμένα σε μια διάλεκτο που είχε την τάση να ανεβάζει τον τόνο των λέξεων μακριά από τη λήγουσα. Π.χ. πόταμος αντί ποταμός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Επίσης τα ομηρικά κείμενα ήταν γεμάτα με ιωνικούς, λεσβιακούς και άλλους πανάρχαιους τύπους</b> και οι μαθητές και οι σπουδαστές έπρεπε να μάθουν τον σωστό τονισμό αυτών των λέξεων, πολλές από τις οποίες δεν χρησιμοποιούνταν πια στην ελληνιστική εποχή. Τέλος στη χρήση τόνων μπορεί να συνέβαλε και η ανάγκη των ξένων να μάθουν σωστά την Ελληνική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>[ii] Αυτόν τον νόμο τον μαθαίνουμε μηχανικά στο σχολείο ως «μακρό μπροστά</b> από βραχύ περισπάται», «μακρό μπροστά από μακρό οξύνεται».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>[iii] Ο κλασικός λακωνικός τύπος σιός αντί θεός (με «αδυνάτισμα» </b>του άτονου ε σε ι) είναι μία από τις ενδείξεις που εξαιτίας τους οι γλωσσολόγοι υποπτεύονται ότι στη λακωνική η εξέλιξη προς το δυναμικό τόνο ξεκίνησε νωρίτερα από τις άλλες διαλέκτους. [Ο λακωνικός τύπος είναι ενδιαφέρων και από μια άλλη άποψη: δείχνει ότι τα δασέα σύμφωνα όπως το -θ- (κλασική προφορά περίπου /τχ/ =τχεός) ξεκίνησαν να γίνονται τριβόμενα (όπως σήμερα) στη λακωνική επίσης νωρίτερα σε σχέση με άλλες αρχαίες διαλέκτους: το σ- φαίνεται να αποτελεί απόπειρα να αποδοθεί ένα τριβόμενο θ όπως το σημερινό με τον πιο κοντινό φθόγγο που διέθετε το ελληνικό αλφάβητο, με άλλα λόγια η λακωνική προφορά στην πράξη πρέπει να ήταν /θιός/ ή /θyός/ με συνίζηση)]. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #0b5394; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;"><b>Η επικράτηση ισχυρού δυναμικού τόνου είναι και ο λόγος που λ.χ. στη Γαλλική υπάρχει </b>τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ ιστορικής ορθογραφίας και πραγματικής προφοράς. Η Λατινική, ο πρόγονος της Γαλλικής, είχε επίσης μουσικό τόνο. Στην πορεία προς τη Γαλλική η επικράτηση δυναμικού τονισμού οδήγησε στον ακρωτηριασμό των άτονων συλλαβών: ils aiment πραγματική προφορά ilz-em. Ο ακρωτηριασμός των καταλήξεων οδήγησε στο να τονίζονται όλες οι γαλλικές λέξεις στη λήγουσα!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://heterophoton.blogspot.gr/2013/07/o.html"><b>πηγή-heterophoton</b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-78162231984177610842014-10-06T21:17:00.000+03:002014-10-06T21:17:00.838+03:00Τι σήμαινε το όνομα του Αχιλλέα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_cVKtedeimtd1jwtXMl2qjclzEOnoKh_IwNXUK7vBPeXznxZKZqRM76Xgqz01U6Rv8u_EKQwoUddu9isV4lRdv6mCdCER6K6vzOMBBN06BBaUMNoZtLmHTmJS2YibdIh8qMM1Abz1YHzi/s1600/AchillesandAjaxplaycheckers1.jpg"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_cVKtedeimtd1jwtXMl2qjclzEOnoKh_IwNXUK7vBPeXznxZKZqRM76Xgqz01U6Rv8u_EKQwoUddu9isV4lRdv6mCdCER6K6vzOMBBN06BBaUMNoZtLmHTmJS2YibdIh8qMM1Abz1YHzi/s640/AchillesandAjaxplaycheckers1.jpg" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Ο ισχυρότερος ήρωας των Αχαιών στην επική παράδοση φέρει όνομα, το οποίο έχει γνήσια μυκηναϊκή καταγωγή,</b> αφού απαντά στις μυκηναϊκές πινακίδες της Εποχής του Χαλκού ως όνομα καθημερινών ανθρώπων και στην Κνωσό και στην Πύλο (Αχιλλεύς, Αχιλλήwει -ονομαστική και δοτική αντίστοιχα). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Παλιότερα υπήρχε μια τάση να συνδεθεί το όνομα με το πρώτο στοιχείο του ονόματος των ποταμών </b>Αχελώος και Αχέρων, όπου η ρίζα αχ- θα συνδεόταν με την έννοια «ύδωρ, νερό» και ίσως να είχε και χθόνιες συνδηλώσεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Σήμερα η άποψη αυτή έχει γενικά εγκαταλειφθεί και οι περισσότεροι ειδικοί συνδέουν</b> το όνομα με τη ρίζα της λέξης ἄχος (=πόνος, θλίψη, στενοχώρια, άγχος αγωνία, λύπη). Η σύνδεση αυτή είχε γίνει ήδη από την αρχαία εποχή και αναβίωσε χάρη σε τρεις σπουδαίους φιλολόγους της σύγχρονης εποχής, τους Kretschmer, Palmer και Nagy. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Ο πρώτος θεωρεί ότι το όνομα σχηματίστηκε ως εξής (οι τύποι με αστερίσκο είναι υποθετικοί):</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>ἄχος > *ἀχίλος (όπως οργή > οργίλος) </b>> Ἀχιλλεύς. Στην περίπτωση αυτή το όνομα θα σήμαινε «αυτός που έχει τάση για ἄχος» με το ἄχος να έχει μια από τις σημασίες που αναφέρονται παραπάνω. Ομοίως οργίλος = αυτός που έχει τάση για οργή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #783f04;"><b>Οι Palmer και Nagy θεωρούν </b>ότι το όνομα είναι σύνθετο, ἄχος + λαwός (= στρατός), και σχηματίστηκε ως εξής:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #783f04;"><b><br /></b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>ἀχι- (η μορφή που παίρνουν αντίστοιχα ουσιαστικά κατά τη σύνθεση.</b> Πβ. κῦδος > κυδι-άνειρα / κάλλος > καλλι-άνασσα) > *Ἀχί-λαwος > Αχιλλεύς. Στην περίπτωση αυτή το όνομα θα ήταν υποκοριστικό. Πβ. Πατροκλέwης > Πάτροκλος, Εχέλαwος > Έχελος, Πενθίλαwος > Πένθιλος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Ο διπλασιασμός του συμφώνου (εδώ -λλ-) είναι συχνός στα υποκοριστικά </b>(π.χ. Χάριλλος < Χαρίλαος, Κλεόμμας < Κλεομένης), το ίδιο και η κατάληξη -εύς (Αλεξεύς < Αλέξανδρος). Στην περίπτωση αυτή το όνομα θα σήμαινε «αυτός που προκαλεί ἄχος στον στρατό»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04;"><b>[Πηγές: G. Holland, "The name of Achilles", Glotta 71, 1993, 17-27]</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://heterophoton.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html"><b>πηγή-heterophoton</b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-52371986409237400852014-08-17T23:46:00.003+03:002014-08-17T23:58:16.732+03:00Η ετυμολογία των ονομάτων των θεών του Ολύμπου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVu18xT-exKXd14O3bEyywPD06eB2063sPKnpRfUssdBMHiOzPOcTxbeaMocDFl9A0BJ2aR8cB-b0BYLcg1O7Ns-inzLiUaXyvflQ1If2JIgNMKJvOpmGnwvuIBbSeDtNPmGu6WiIOXNw/s640/ta-onomata-ton-athanaton-tou-olumpou-exoun-sumvolikes-shmasies.jpg" height="320" width="640" /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόλογο και γλωσσολόγο George Curtius (1820-1885), </b>η λέξη Όλυμπος προέρχεται από τη ρίζα -λαμπ- και ερμηνεύεται σαν ο ολολαμπής, ο ολόλαμπρος ή ο ολόλευκος. Έτσι, οι Ολύμπιοι θεοί είναι οιΛαμπεροί ή Λάμποντες θεοί.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Δίας ή Ζευς:</span><span style="color: blue;"> Το όνομα του Δία [ή με μια μικρή παραλλαγή του πρώτου γράμματος (Δίας - Βίας)], </span></b><span style="color: blue;">είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν ονόματα δύναμης, δηλαδή παραπέμπει στη δύναμη (βία) και την εξουσία του μεγάλου θεού.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη ζωή (~Ζευς), δηλαδή«ζωοδότης», </b>λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων ή από το αρχαιοελληνικό ρήμα «ζεύγνυμι» (= βάζω κάτω από το ζυγό, υποτάσσω, συνδέω, ενώνω), επειδή ο Δίας, μετά την κατατρόπωση του πατέρα του, του Κρόνου, ανέλαβε να ενώσει ξανά τον κόσμο και να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Ήρα: </span><span style="color: blue;">Μερικοί θεωρούν πως το όνομα της Ήρας προέρχεται από αναγραμματισμό</span></b><span style="color: blue;"> της λέξης «ἀήρ» = αέρας, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη «έρα» που σημαίνει γη, με αναγραμματισμό της λέξης «Ρέα», που είναι μια θεότητα, η οποία ταυτίζεται με το στοιχείο της γης. </span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><b>Η Ήρα, γενικά είναι μια ισχυρή θεά, που εξουσιάζει κι αυτή, τη γη και τον αέρα, </b>ως σύζυγος του κοσμοκράτορα Δία. Βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον ουράνιο κόσμο και στα γήινα πράγματα. Μυστικιστικά, αντιπροσωπεύει τη δύναμη της ψυχής και την εκδήλωση της ζωής πάνω στη γη.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, το όνομά της σχετίζεται με την «ὤρα» = εποχή, </b>κατάλληλη στιγμή, εξ ου και ωραίος = αυτός που βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του, ο ώριμος, ο όμορφος ή με τη λέξη «ἤρως» = ήρωας, επειδή η Ήρα μπορούσε να καταστήσει κάποιον ένδοξο, όπως συνέβη με τον Ηρακλή (< Ήρα + κλέος = αυτός που δοξάστηκε χάρη στο μίσος της Ήρας).</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Ερμής: </span><span style="color: blue;">Το όνομα του Ερμή προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα: εἴρω, </span></b><span style="color: blue;">το οποίο έχει δύο σημασίες: α) συνδέω, ενώνω (εξού και «ειρήνη» = ο συνδετικός κρίκος, που ενώνει τους ανθρώπους) και β) λέγω, ομιλώ, αναγγέλλω. Είναι προφανές πως το όνομα «Ερμής» προσιδιάζει στη δεύτερη σημασία του ρήματος, καθώς, ως γνωστόν, ήταν ο αγγελιοφόρος των θεών, αλλά και γενικότερα ο θεός του λόγου, της επικοινωνίας, της νόησης, της ομιλίας, της ευφράδειας.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Πιθανόν η λέξη αυτή σχετίζεται με τον <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82">Ερμή Τρισμέγιστο</a> (τρεις + magister = μάγιστρος,<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/Hermesmage.jpg/350px-Hermesmage.jpg">μάγος</a>), </b>τον σεληνιακό θεό των Αιγυπτίων, Θωθ, προστάτη και εμπνευστή της αστρολογίας και της αλχημείας, ο οποίος ταυτίστηκε με τον Ερμή της ελληνικής μυθολογίας. Εξάλλου, ο Ερμής ήταν ένας πολυμήχανος θεός, που κατά κάποιον τρόπο σχετιζόταν με το μυστήριο και τον αποκρυφισμό, διότι ένα από τα καθήκοντά του ήταν να μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών, ως τον ποταμό Αχέροντα και να τις παραδίδει στον Χάροντα (ψυχοπομπός).</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Απόλλωνας: </span><span style="color: blue;">Ο Απόλλωνας υπήρξε ο θεός του φωτός (γι’ αυτό αποκαλείται και Φοίβος </span></b><span style="color: blue;">(<ρ. φάω = φωτίζω, ουσ. φάος = φως) = φωτεινός), της μουσικής και της μαντικής τέχνης. Το όνομά του προέρχεται από το στερητικό “α” και τη λέξη «πολλών», δηλαδή αυτός που δεν προορίζεται για τους πολλούς. Ίσως, να θεωρήθηκε πως λόγω των μαντικών του ικανοτήτων, τις οποίες σε λίγους ανθρώπους μετέδιδε, ήταν ο θεός «των λίγων και εκλεκτών».</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Άλλες εκδοχές είναι οι εξής: το όνομα Απόλλων ίσως σχετίζεται με τη φράση«ἀπέλλαι σηκοί» = ιεροί λίθοι, </b>κατά τον λεξικογράφο Ησύχιο, οι οποίοι ήταν σημαντικοί στη λατρεία του θεού ή με το ρήμα «πέλομαι ή πολέω-ῶ» = περιφέρομαι, κινούμαι πέριξ ή με τη λέξη «ἀπελος» = ισχύς, δύναμη. Η δύναμη του θεού Απόλλωνα ήταν πολυεπίπεδη και μυστηριακή. Δύναμη πνευματική και ψυχική (ο διαφωτιστής των ψυχών και των πνευμάτων, μέσω των μυστηριακών θεσφάτων και των μαντειών), αλλά και δύναμη σωματική (γοητεία, ικανότητα τόξευσης και πρόκλησης βλάβης από απόσταση: ἐκηβόλος Ἀπόλλων).</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Άρης:</span><span style="color: blue;"> Η ετυμολογία του ονόματος του θεού Άρη, είναι η εξής: το όνομα "Άρης"</span></b><span style="color: blue;"> προέρχεται από το αρχαιοελληνικό συνηρημένο ρήμα "αἱρέω-ῶ",που σημαίνει “συλλαμβάνω, κυριεύω” ή από το "ἀναιρέω-ῶ", που σημαίνει “φονεύω, σκοτώνω’’, υποδηλώνοντας και επιβεβαιώνοντας την πολεμική και επιζήμια για τους ανθρώπους, δράση του θεού Άρη. [Άρης = πλήγμα, βλάβη, ἀρά (= κατάρα) για τους θνητούς].</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Ποσειδώνας: </span><span style="color: blue;">Ο ενοσείχθων ή σεισίχθων (= κοσμοσείστης) Ποσειδώνας, προέρχεται ετυμολογικά από:</span></b><span style="color: blue;"> α) πότος ή πόντος (= θάλασσα) + δάω (= μαθαίνω, κατέχω κάτι, είμαι ειδήμων, γνωρίζω καλά), δηλαδή αυτός πουγνωρίζει καλά, συνεπώς εξουσιάζει τη θάλασσα και γενικά το υγρό στοιχείο, β) πόσις (<ρ. πίω = πίνω) + δοῦναι (< ρ. δίδωμι = δίνω),δηλαδή αυτός που παρέχει το πόσιμο ύδωρ, γ) εἴδη + ποιῶν, αυτός που δημιουργεί τα παράξενα πλάσματα (είδη) της θάλασσας, που δεν υπάρχουν στη στεριά.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Πλούτωνας:</span><span style="color: blue;"> Ο θεός του θανάτου και του Κάτω Κόσμου. Ήταν γνωστός και με το όνομα Άδης </span></b><span style="color: blue;">(< στερητικό α + ἰδεῖν = αόρατος, αθέατος κόσμος ήστερητικό α + δέδια = ατρόμητος, «αδάμαστος»). Έτσι μάλιστα ονομαζόταν συνεκδοχικά όλο του το βασίλειο, που βρισκόταν στα σκοτεινά έγκατα της γης. Πιθανή είναι η συσχέτιση του ονόματός του με το ρ. πλανάωμαι-ῶμαι = περιπλανιέμαι, περιφέρομαι, δεν έχω μόνιμο τόπο διαμονής, διότι ένα βασικό χαρακτηριστικό των ψυχών που φιλοξενούνταν στο βασίλειό του ήταν η συνεχής περιφορά και κίνηση, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο χώρο στάσης.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Η άϋλη φύση των ψυχών, δηλαδή, τους έδινε αιθέριες ιδιότητες· δεν είχαν βάρος, σώμα, </b>υλική απόσταση για να σταθούν σε ένα σημείο, όπως και ο αέρας που συνεχώς κινείται. Επίσης, επειδή ο Πλούτωνας έχει το βασίλειό του μέσα στη γη, θεωρείται χθόνιος θεός, ο οποίος δεδομένης και της ένωσής του με την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας, σχετίζεται με την παραγωγή των δημητριακών. Επειδή, λοιπόν, θεωρείται ανάμεσα στα άλλα και θεός της γονιμότητας και της γεωργικής αφθονίας, ονομάζεται «Πλούτων», δηλαδή ένα παράγωγο της λέξης«πλούτος», εννοώντας φυσικά τον «πλούτο» της γης, την καλή σοδειά.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Ήφαιστος:</span><span style="color: blue;"> Ο θεός της φωτιάς και των τεχνών. Το όνομά του προέρχεται </span></b><span style="color: blue;">α) από το ρ. φάω = φωτίζω + ἵστωρ = ο γνώστης, δηλαδή αυτός που είναι ειδήμων στη γνώση του φωτός ή της φωτιάς, β) από το ἅπτω = ανάβω, γ) από το Άφαιστος: προθετικό α + φαιστός (< ρ. φάω) = λαμπερός, φωτεινός.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Αθηνά: </span><span style="color: blue;">Η θεά της σοφίας, της φρόνησης, της υγείας και των οικιακών τεχνών.</span></b><span style="color: blue;"> Ακόμη, είναι πολεμική θεά, με γνώμονα το δίκαιο και τη φρόνηση. Η πιο δημοφιλής ετυμολογία του ονόματός της είναι: Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή «η νόηση του θεού», κατά τον Πλάτωνα.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Άλλες εκδοχές: α) από το ρ. ἀθρέω-ῶ = βλέπω, παρατηρώ, εξετάζω</b> (εξ ου και «γλαυκώπις Ἀθήνη» (< ρ. γλεύσσω = βλέπω καθαρά) = αυτή που βλέπει καθαρά και ἄθρει και ἄθρησον = σκέψου, γ) από το στερητικό α + θήνη (~θηλή) = η αθήλαστη (διότι γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία και όχι από τη μητέρα της, την Μήτιδα (< Μήτις = σύνεση, φρόνηση), άρα δεν θήλασε).</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Άρτεμη: </span><span style="color: blue;">Η θεά της σελήνης, του κυνηγιού, των αγριμιών και των δασών.</span></b><span style="color: blue;"> Της αρέσει το κυνήγι, οι φόρμιγγες, οι χοροί, οι εκκωφαντικοί αλαλαγμοί, τα σκιερά δάση και οι δίκαιες πόλεις. Η ετυμολογία του ονόματός της προέρχεται από το ουσ. ἀήρ + τέμνω, δηλαδή αυτή που σκίζει τον αέρα,μάλλον λόγω της ιδιότητάς της να εξακοντίζει τα βέλη της στον αέρα εναντίον των θηραμάτων. Το δε επίθετο «ἀρτεμής» σημαίνει άρτιος, σώος, αβλαβής.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Αφροδίτη: Η θεά του έρωτα, του αισθησιασμού, της καλαισθησίας και της ομορφιάς.</b> Είναι γνωστή η ιστορία της γέννησής της· αναδύθηκε μέσα από τον αφρό, που σηκώθηκε γύρω από την αθάνατη σάρκα του ουρανού, δηλαδή γύρω από τα γεννητικά όργανα του ουρανού, που έκοψε ο γιος του, ο Κρόνος και τα πέταξε στη θάλασσα (βλ. «Θεογονία» Ησιόδου στ. 188-193). Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ετυμολόγηση του ονόματος της θεάς από τον παράλληλο τύπο «Αβροδίτη» = αβροδίαιτη, αυτή που διάγει βίο τρυφηλό.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Δήμητρα:</span><span style="color: blue;"> Η θεά της βλάστησης, της γονιμότητας και της αναπαραγωγής. </span></b><span style="color: blue;">Μαζί με την κόρη της την Περσεφόνη, συμβολίζει την κυκλική εκδήλωση της ύπαρξης μέσα από τη ζωή (ο κύκλος των εποχών), τον θάνατο και την αναγέννηση. Το όνομά της ετυμολογείται από το δη ή γη + μήτηρ = η Μητέρα-Γη. Το προσωνύμιο αυτό αποδιδόταν στη Δήμητρα, που ήταν η υπεύθυνη για την ανθοφορία της γης και τη δημιουργία των ζωοφόρων καρπών, που φυτρώνουν στην παντοτρόφο (ή κουροτρόφο) γη.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;">Εστία:</span><span style="color: blue;"> Η θεά του σπιτιού και της οικογενειακής συγκέντρωσης. Η πιο σεμνή, αγνή και σεβαστή θεά,</span></b><span style="color: blue;"> η πρεσβυτέρα όλων των θεών. Το όνομά της ετυμολογείται από τον δεύτερο τύπο του απαρεμφάτου του ρήματος ἵστημι = στέκομαι (ἑστηκέναι και ἑστάναι), ή από το ρήμα «ἕζομαι» = κάθομαι, επειδή το «γέρας» (= προνόμιο, έπαθλο) που της έδωσε ο Δίας, μετά τον όρκο της αιώνιας παρθενίας της, ήταν να στέκεται στο κέντρο της οικίας των θνητών, στην εστία, όπως ονομάστηκε, η οποία συμβολίζει την κυκλική συγκέντρωση και ένωση της οικογένειας, γύρω από το σημείο αφής της φωτιάς. </span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Το «ιερό πυρ» της Εστίας, το οποίο στάθηκε η αφορμή να θεωρηθεί η φωτιά </b>και ως μέσο εξαγνισμού, έπρεπε να διατηρείται άσβηστο στον οίκο, για να προστατεύει τα μέλη του από κάθε κακό. </span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><b>Μία άλλη εκδοχή λέει πως το όνομα «Εστία» σχετίζεται με την «ἐσσία» = ουσία,</b> διότι τιμής ένεκεν, πάντοτε λάμβανε το «πίαρ» (< λατ. optimus = άριστος), δηλαδή το εκλεκτό κομμάτι, την «ουσία» από τα σφάγια των θυσιών.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://gnoseisgiaolous.blogspot.gr/2012/02/blog-post_4812.html"><b>πηγή-gnoseisgiaolous</b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-66779131352753319892014-08-17T23:39:00.004+03:002014-08-17T23:40:21.354+03:00Ετυμολογία: η αλήθεια των λέξεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK71bh1ptBs0grONAX_3AyvuZr1z3f0B4Euq227D74gUNyjW6p6SjaVy3jCF9zcIMxJW8v4e_TBZMyog0tbQaT6lxwMTBZ-VC2DicXFegtWLv1SxPhDC-U72SjyjKpK8iCytbGYqVXqFW8/s1600/imagesCA5487VW.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK71bh1ptBs0grONAX_3AyvuZr1z3f0B4Euq227D74gUNyjW6p6SjaVy3jCF9zcIMxJW8v4e_TBZMyog0tbQaT6lxwMTBZ-VC2DicXFegtWLv1SxPhDC-U72SjyjKpK8iCytbGYqVXqFW8/s640/imagesCA5487VW.jpg" height="640" width="614" /></a></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;">Η ετυμολογία είναι παράλληλα και μια ιστορική αναδρομή στις λέξεις, μια ιστορία των λέξεων</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Οσο είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει μια φυσική τάση προς τη γνώση</b> («φύσει τού ειδέναι ορέγεται»), άλλο τόσο αληθεύει ότι όλοι μας έχουμε την τάση να αναζητούμε την προέλευση των λέξεων τής γλώσσας μας, την αρχική τους σημασία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Οι περισσότεροι άνθρωποι, με διάφορες ευκαιρίες, ετυμολογούν ή συνήθως </b>(από έλλειψη ειδικών γνώσεων) παρ-ετυμολογούν λέξεις: υποθέτουν, διερωτώνται ή και αποφαίνονται για την προέλευση αυτής ή εκείνης τής λέξης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Με άλλα λόγια, μιλούν εμπειρικά για το έτυμο μιας λέξης. Ηδη από τον 1ο αιώνα </b>π.Χ. παραδίδεται (από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη) ότι έτυμον είναι «η αληθής σημασία μιας λέξεως σύμφωνα με την προέλευσή της».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Η λέξη έτυμον ως όρος προέρχεται από το επίθετο έτυμος που σήμαινε «αληθής» </b>και χρησιμοποιείται ήδη στον Ομηρο: «ψεύσομαι, ή έτυμον ερέω;». Η λέξη είναι από την ίδια ρίζα μ' ένα άλλο επίσης ομηρικό επίθετο, το ετεός που σημαίνει επίσης «αληθινός, γνήσιος».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Από αυτό είναι το όνομα Ετεο-κλής (που παραδίδεται ήδη σε πινακίδα της μυκηναϊκής Γραμμικής γραφής Β') </b>καθώς και άλλα σύνθετα όπως το Ετεό-κρητες (γνήσιοι, αυτόχθονες Κρήτες) στον Ομηρο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Από ένα ομόρριζο επίθετο ετός της ίδιας σημασίας προήλθε το ρήμα ετάζω,</b> που είναι και σήμερα εν χρήσει ως εξ-ετάζω με αρχική σημασία «αναζητώ την αλήθεια - ερευνώ λεπτομερώς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;">Ολόκληρη λοιπόν η οικογένεια αυτών των λέξεων και ιδιαίτερα η λέξη έτυμον δηλώνουν την αναζήτηση τής αλήθειας των λέξεων, δηλαδή την ιχνηλάτηση της προέλευσής τους, που ταυτίζεται με τη σημασία εκκίνησης ή προέλευσης τής λέξης, την πρώτη ή αληθινή ή βασική ή ετυμολογική σημασία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Αυτή η περιπέτεια τής αναζήτησης τής αλήθειας των λέξεων, δηλαδή η προσπάθεια ετυμολόγησής τους, </b>από τις αρχές τού 19ου αιώνα με την ίδρυση τής επιστήμης τής (ιστορικοσυγκριτικής) Γλωσσολογίας από κτά επιστημονικό χαρακτήρα, δηλαδή ασκείται με μεθόδους έγκυρης αναγωγής στην αρχική (ή παλαιότερη δυνατή) μορφή και σημασία τής λέξης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Η αναζήτηση τής αλήθειας των λέξεων,</b> μορφικής και σημασιολογικής, γίνεται έκτοτε κατά κανόνα επιστημονικά αξιόπιστη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Η αναζήτηση τής αλήθειας των λέξεων</b> (με την έννοια που εξηγήσαμε) είναι ιδιαίτερα ελκυστική στην ετυμολογική έρευνα τής ελληνικής γλώσσας, λόγω τής μακραίωνης παράδοσής της, που επιφυλάσσει εκπλήξεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Μιλώντας για την αλήθεια, </b>λ.χ., ας δούμε την ετυμολογική της προέλευση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Το επίθετο αληθής (απ' όπου η αλήθεια) προήλθε από το στερητικό α- και -λήθος, το («λήθη») </b>ή την ίδια τη λέξη λήθη: α-ληθής επομένως ήταν αρχικά «αυτός που δεν μπορεί να περάσει στη λήθη, να λησμονηθεί ή να αποκρυβεί», άρα «αυτός που δεν λανθάνει, δεν υποκρύπτεται, αλλά είναι εμφανής, απτός, πραγματικός, αληθινός».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Επ' ευκαιρία, ας σημειωθεί ότι η αρχαιότατη (ήδη στον Ομηρο) λέξη αληθής </b>και αλήθεια δεν προέρχεται από την ομόρριζη λέξη λάθος, η οποία εμφανίζεται πολύ αργά (στους μεταγενέστερους χρόνους).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Η αναζήτηση τής αλήθειας των λέξεων,</b> η ετυμολογία είναι παράλληλα και μια ιστορική αναδρομή στις λέξεις, μια ιστορία των λέξεων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Ο Έλληνας ομιλητής δεν χρειάζεται ειδικές γνώσεις (τις αναγκαίες ιστορικές πληροφορίες</b> μπορεί να τις αναζητήσει) για να καταλάβει, λ.χ., ότι η λέξη γραμματική, ενώ αναφέρεται σε ολόκληρη τη δομή τής γλώσσας την οποία έχει σκοπό να περιγράψει, ξεκινάει ως μελέτη και περιγραφή των «γραμμάτων, τού γραπτού λόγου, των γραπτών κειμένων» (και όχι τού προφορικού λόγου).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Όπως</b><b> η ίδια η λέξη σύνταξη είναι φανερό ότι προσδιορίζει τους τρόπους που συν-τάσσονται,</b> που «τίθενται μαζί» οι λέξεις, για να απαρτισθεί λόγος, ομιλία. Οι έννοιες τού κόπου, τής κοπιαστικής εργασίας και μάλιστα τής χειρωνακτικής, που δηλώνονταν στην αρχαία περίοδο τής γλώσσας μας με τις λέξεις πόνος και μόχθος οδήγησαν (με μια υποτιμητική στάση των αρχαίων Αθηναίων προς τη χειρωνακτική κοπιώδη εργασία η οποία αντιστρατεύεται τη σχολή, τον ελεύθερο χρόνο που οδηγεί σε αξιοποιήσεις, όπως εκείνη τής σχολής και τού σχολείου ως ευκαιριών παιδείας) στις κακόσημες λέξεις πονηρός και μοχθηρός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Οπως και οι σκληρές προσπάθειες που καταβάλλει ο αθλητής, ο διεκδικητής τού έπαθλου,</b> τού βραβείου, τού άθλου, τον εμφανίζουν ως αξιολύπητο ή και ως εξαθλιωμένο, δηλαδή ως άθλιο. Ενώ η ένταση, ο ανταγωνισμός και η διεκδίκηση τής νίκης γεννούν τη λέξη αγωνία από το αγών(ας).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Το άστυ ξεκινάει ως η κατεξοχήν δήλωση «τού οργανωμένου χώρου κατοικίας»,</b> εκεί που μένουν οι αστοί, αναπτύσσοντας και αντίστοιχη νοοτροπία που οδηγεί σε μια ελευθεριότητα στην έκφραση και στην επικοινωνία των αστών, στο αστ-είος (απ' όπου το αστείο) ενώ η λέξη πόλις είναι το κράτος-πόλις, η πολιτική έκφανση τού χώρου διαβίωσης (πολίτης =ο έχων πολιτικά δικαιώματα), ξεκινώντας από τη σημασία «οχυρό, φρούριο», που διαπιστώνεται στην αρχική σημασία τού ακρόπολις.</span></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ΒΗΜΑ, 02/02/2003</b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://greeksurnames.blogspot.gr/2009/03/blog-post_31.html">πηγή-greeksurnames</a></b></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-26649673724851246922014-08-17T23:35:00.002+03:002014-08-17T23:36:08.896+03:00Λαμόγιο και ετυμολογία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img src="http://www.patrasevents.gr/imgsrv/f/586x391/688328.jpg" height="427" width="640" /></span></div>
<span style="font-size: large;">
<br /><b><br /></b><div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #cc0000;"><u>Λαμόγιο </u></span><span style="color: #660000;">ήταν κυρίως ο αβανταδόρος, ο δήθεν παίκτης και συνεργάτης του παπατζή, </span></b><span style="color: #660000;">που υποκρινόταν ότι παίζει, για να προσελκύσει ευκολότερα τα θύματα.</span></div>
<span style="color: #660000;"><div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η λέξη χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια, για να περιγράψει τον διεφθαρμένο πολιτικό,</b> τον απατεώνα και τον υπόγειο τύπο, που μετέρχεται ύπουλα, παράνομα ή ανήθικα μέσα, για αποκτήσει χρήματα ή εξουσία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Στον αγώνα Παναθαναϊκού – Εργοτέλη (22/10/2011)</b> στο ΟΑΚΑ, αναρτήθηκε πανό, που έγραφε «Πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων. Θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων».</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο διαιτητής διέκοψε για 8 λεπτά τον αγώνα, προκειμένου να κατέβει το πανό,</b> επικαλούμενος ότι προσβάλει το φίλαθλο πνεύμα. Ήταν στα αλήθεια υβριστικό;</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η λέξη «λαμόγιο» χρησιμοποιείται πολλά χρόνια στα ελληνικά και προέρχεται </b>από την αργκό, αν και η ετυμολογία της παραπέμπει σε ισπανική, ή ιταλική λέξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το λαμόγιο πότε κέρδιζε, δείχνοντας έτσι ότι ο παπατζής είναι κορόιδο και προσελκύοντας αυτούς που ήθελαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και πότε έχανε, διαλέγοντας πάντα το λάθος φύλλο, ενώ ήταν πασιφανές ότι ο «παπάς» ήταν άλλος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Με αυτόν τον τρόπο, τα υποψήφια θύματα που έβλεπαν τον παπά να είναι σε εμφανή θέση</b> και το «λαμόγιο» να χάνει, έριχναν τα λεφτά τους με μεγάλη ευκολία στον «παπά» και φυσικά έχαναν, αφού συνήθως «παπάς» ήταν το τρίτο φύλλο.</div>
</span><br /><div style="text-align: center;">
<img src="http://eirinika.gr/images/datafiles1/46884.jpg" height="480" width="640" /></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<b><br /></b><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b>Ο Νίκος Τσιφόρος αναφέρεται συχνά στα ευθυμογραφήματά του στα «λαμόγια»</b> με αυτό τον τρόπο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b>Η λέξη επίσης χρησιμοποιείται με τον ίδια έννοια στον Καπετανάκη και τον Ηλία Πετρόπουλο,</b> πάντα σε θηλυκό γένος και μόνο σαν χαρτοπαικτικός όρος, που σημαίνει «ο στημένος παίκτης, που γδέρνει το κορόιδο»</span></div>
<br /><div style="font-weight: bold; text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000;"><u>Η ετυμολογία</u></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b style="font-weight: bold;">Οι γνώμες για την ετυμολογία της λέξης «λαμόγιο»,</b> διίστανται. Η πιθανότερη ερμηνεία είναι, ότι προέρχεται από το ιταλικό έναρθρο ουσιαστικό «la moglie» (πρφ.: λα μόγιε – μτφ.: η σύζυγος).</span></div>
<span style="color: #4c1130;"><div style="font-weight: bold; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: bold;">Όταν κάποιος Ιταλός χαρτοπαίκτης κέρδιζε και ήθελε να φύγει από το τραπέζι </b><b>για να μη ξαναχάσει, </b>φώναζε δήθεν φοβισμένος, «la moglie, la moglie», (λαμόγιε…), ότι, δήθεν, τον έψαχνε η γυναίκα του, έπαιρνε βιαστικά τα χρήματα και έφευγε τρέχοντας (την έκανε λαμόγιο δεν τηρούσε, δηλαδή, τις υποσχέσεις του).</div>
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #4c1130;"><b>Αυτή η σατιρική έκφραση έφτασε στην Ελλάδα, </b>ενώ ξεχάστηκε στην Ιταλία και τη χρησιμοποιούμε για να προσδιορίζουμε τον ασυνεπή και τον μικροαπατεώνα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br /><div style="text-align: center;">
<img src="http://www.patrasevents.gr/imgsrv/f/full/688325.jpg" height="480" width="640" /></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: #0c343d;"><br /><b>Με βάση μια άλλη ερμηνεία, η λέξη προέρχεται από την αργκό του Μπουένος Άιρες,</b> το πλουσιότατο «λουνφάρδο» και είναι σκέτο μόγια, που σημαίνει λαδιά, απάτη, πονηριά, εξαπάτηση. Το άρθρο la προστέθηκε αργότερα στα ελληνικά, για να μοιάζει πιο ισπανικό ή ξενόφερτο.<br /><b><br />Τέλος, σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη,</b> σημαίνει φεύγω, ξεφεύγω, σκαπουλάρω («Την κάνω λαμόγια»).</span></span><br />
<div>
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<a href="http://www.4news.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%84%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%8C/"><b>πηγή-4news.gr</b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-8352873952824822242014-08-17T23:29:00.001+03:002014-08-17T23:29:20.057+03:00Άλας και μισθός (=salary)!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: #783f04;"><div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<a href="http://filologos10.files.wordpress.com/2010/08/salt.jpg"><img height="480" src="http://filologos10.files.wordpress.com/2010/08/salt.jpg?w=300&h=225" width="640" /></a></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b>Ο Όμηρος ο μεγάλος επικός ποιητής αναφέρει την θάλασσα με την πανάρχαια λέξη αλς.</b> Είναι προφανές ότι από αυτην προέρχεται η λέξη αλάτι (αρχ. αλας). </div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b>Οι Λατίνοι δανείστηκαν την λέξη και την χρησιμοποίησαν ως sal και στα αγγλικά </b>σήμερα είναι salt=αλάτι. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες στις εκστρατείες πολλές φορές πληρώνονταν σε είδος και συγκεκριμένα με αλάτι που ήταν είδος πολυτελείας τότε. Αυτή την αμοιβή την ονόμαζαν salarium. </div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<b>Οι Αγγλοι σήμερα χρησιμοποιούν την λέξη ως salary=μισθός</b></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://aienaristeyein.com/2010/08/09/%CE%B5%CF%84%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%B1%CE%84/"><b>πηγή-aienaristeyein.com</b></a></div>
</span></div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-68414163342116771522014-08-17T23:26:00.000+03:002014-08-17T23:49:11.285+03:00Ορθοπαιδική ή ορθοπεδική;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img src="http://www.orthopedikos.com/_Media/pasted-graphic_med_med.jpeg" height="317" width="320" /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><a href="http://www.orthopedikos.pro/f-a-q/item/14-orthopediki-i-orthopaidiki">πηγή</a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς πόσο παράλογα είναι τα επιχειρήματα </b>αυτών που υποστηρίζουν τη γραφή ορθοπεδική ως ετυμολογική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ο Φωκίων Τοπάλης,</b> υποστράτηγος ε.α.-φιλόλογος από τη Θεσσαλονίκη, σε επιστολή του στο <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=275417&dt=26/06/2009">Βήμα</a> και την <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/07/2009_321937">Καθημερινή</a> γράφει:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>«Ο όρος αυτός ως ιατρική ειδικότητα εισήχθη στη χώρα μας περί το τέλος της δεκαετίας 1950, ως "ορθοπεδική".</b></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>»Αιφνιδίως τα τελευταία χρόνια, με πρωτοβουλία ιατρών που μετεκπαιδεύθηκαν στην Αγγλία, </b>προέκυψε μιμητικά ο όρος: "ορθοπαιδική". Λέγεται ότι το 1741 ο Γάλλος ιατρός Νικολά Αντρί, καθηγητής του Πανεπιστημίου των Παρισίων, έπλασε τον ανωτέρω όρο επειδή θεράπευε παιδιά με δυσπλασίες. Ο όρος στη Γαλλική αποδίδεται ως orthopédie ή orthopédique και στην Αγγλική ως orthopaedics (με τη δίφθογγο ae, λόγω ανάγκης σωστής προφοράς). Αν δεχθούμε όμως το νέο αυτό κατασκεύασμα, το οποίο διευρύνεται στις πινακίδες όλο και περισσοτέρων ιατρών στη χώρα μας θα έπρεπε συνεκδοχικά να δεχθούμε και τον όρο "ορθογεροντική"(!), διότι ανάγκη συνδρομής της ειδικότητας αυτής έχουν και ενήλικες και ιδιαίτερα γέροντες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>»Τα περισσότερα σοβαρά λεξικά και οι εγκυκλοπαίδειες της γλώσσας μας,</b> με προεξάρχον το λεξικό του αειμνήστου καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Αθηνών και ακαδημαϊκού Ιωάννη Σταματάκου, αναγράφουν τον όρο ως «Ορθοπεδική».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>»Η ετυμολογία του: ορθός + πέδον (το πέδον = το έδαφος (από όπου και κράσπεδον,</b> δάπεδον, πεδίον, πους κ.λπ.). Έτσι αποδίδεται σωστά η έννοια της λέξης, σημαίνουσας: "επανορθώνω ή αποκαθιστώ φυσικές ή επίκτητες σωματικές δυσπλασίες"».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Το επιχείρημα του Φ.Τ. σχετικά με την ορθογεροντική δεν στέκει. Στην προκειμένη περίπτωση </b>ο επιστολογράφος συγχέει την τωρινή με την αρχική σημασία του όρου. Η σημερινή του σημασία δεν περιορίζεται σε παιδιά, σε αντίθεση με την πρώτη σημασία του. Ο Φ.Τ. προφανώς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η ετυμολογική γραφή μιας λέξης μπορεί να βασίζεται στην αρχική της σημασία. Πράγματι, η γραφή ορθοπαιδική οφείλεται στη σημασία που είχε ο όρος στην αρχή. Το επιχείρημα του Φ.Τ. θα ήταν λογικό, μόνο αν επιλέγαμε τη γραφή ορθοπαιδική, για να αναφερθούμε σε μια ειδικότητα που σήμερα αφορά μόνο παιδιά. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Επίσης, δεν μας ενδιαφέρει τι γράφουν «τα περισσότερα λεξικά», όταν το θέμα που μας απασχολεί </b>είναι η ετυμολογική βάση μιας γραφής. Ακόμη και κανένα λεξικό να μην καταγράφει έναν τύπο στην κεφαλή του λήμματος, δεν αποκλείεται αυτός ο τύπος να είναι ετυμολογικά βάσιμος (αλλά να μην καταγράφεται λ.χ. γιατί δεν είναι ο συνηθέστερος ή γιατί δεν χρησιμοποιείται καθόλου).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Το Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς του Ιωάννη Σταματάκου, το οποίο εκδόθηκε στη δεκαετία του '50</b> (α' τόμος: 1952, β' τόμος: 1953, γ' τόμος: 1955), πράγματι γράφει ορθοπεδική. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα λήμματα ορθοπεδική και ορθοπεδικός του νεοελληνικού λεξικού Σταματάκου δεν περιλαμβάνουν ετυμολογικές πληροφορίες και ότι σε αυτά δεν εξηγείται με ποιο κριτήριο έχουν επιλεγεί οι γραφές μεε. Και πάντως ο Σταματάκος δεν δικαιολογεί ετυμολογικά το ε στην ορθοπεδική και τον ορθοπεδικό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ακόμη, είναι αξιοσημείωτο ότι ένα μόνο σύγχρονο λεξικό της Νέας Ελληνικής -τουλάχιστον </b>από όσα γνωρίζω- δικαιολογεί ετυμολογικά το ε του ορθοπεδικός. Πρόκειται για το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη (βλ. λ.χ. τη δεύτερη έκδοση, του 1999), το οποίο ερμηνεύει ετυμολογικά τοορθοπεδικός από το «ορθός και πέδον (= έδαφος)». Η ετυμολογική αυτή εξήγηση είναι αβάσιμη· δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τη στηρίζει. Ο Φ.Τ. στην επιστολή του μεταφέρει ή επαναλαμβάνει την ετυμολογία αυτή και φυσικά κάνει λάθος και αυτός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Η ετυμολογία του όρου ορθοπαιδική εξηγείται σωστά -και αναλυτικά- σε πλαισιωμένο σχόλιο</b> μετά το λήμμα ορθοπαιδικός / ορθοπεδικός του λεξικού Μπαμπινιώτη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Από λεξικογραφική σκοπιά μάλιστα, καλό θα ήταν το αντίστοιχο λήμμα ενός νεοελληνικού λεξικού </b>να περιλαμβάνει και τις δύο γραφές, ορθοπαιδική και ορθοπεδική, με το σκεπτικό ότι το λήμμα ενός λεξικού αντανακλά τη γλωσσική πραγματικότητα. Εφόσον πράγματι χρησιμοποιούνται παράλληλα και οι δύο γραφές της συγκεκριμένης λέξης, καλό θα είναι να καταγράφονται και οι δύο και ακόμη καλύτερα να εξηγείται ότι βασίζονται σε κριτήρια (στο ετυμολογικό κριτήριο η μία, στο κριτήριο της χρήσης η άλλη). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #660000; font-size: large;"><b>Σχετικοί σύνδεσμοι:</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #660000; font-size: large;"><b>1) <a href="http://parstavr.blogspot.com/2007/12/to-umlaut.html">To a με umlaut στην Ορθοπαιδική</a> </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #660000; font-size: large;"><b>2) <a href="http://parstavr.blogspot.com/2007/12/blog-post.html">Λογικές ακροβασίες</a> </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #660000; font-size: large;"><b>3) <a href="http://vasargyr.blogspot.com/2008/05/27.html">Και πάλι για τη λέξη ορθοπαιδική</a></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><u><b>ΠΡΟΣΘΗΚΗ (19/3/2013)</b></u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Επισκέφθηκα <a href="http://www.orthopedicsvsorthopaedics.blogspot.gr/">αυτήν εδώ</a> την ιστοσελίδα και διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα ακόμη διάτρητο κείμενο σχετικά με την ετυμολογία και τη γραφή της ορθοπαιδικής. Ο συντάκτης του άρθρου γράφει στην αρχή:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>«Η σωστή και αποδεκτή στην ελληνική γλώσσα γραφή της λέξης “ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗ”</b> είναι με “Ε” και όχι με “ΑΙ” ως “ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ” γιατί οι ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΙ γιατροί δεν είναι “ΠΑΙΔΙΚΟΊ”, δεν είναι “ΠΑΙΔΙΑ”, δεν είναι “Μόνον για ΠΑΙΔΙΑ” και η σύγχρονη ειδικότητα της ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗΣ δεν είναι “ΒΙΒΛΙΟ με οδηγίες για ΠΑΙΔΙΑ”... Άλλη η γαλλική ερμηνεία και ετυμολογία της γαλλικής λέξης “ORTHOPEDIE” σχετική με ένα “Βιβλίο για πρόληψη παραμορφώσεων στα παιδιά” που γράφτηκε από τον γάλλο γιατρό Nicolas Andry το 1741 με τίτλο «<i>Traite [sic] d’orthopédie ou l’art de prevenir [sic] et corriger dans les enfants les difformités du corps</i>» δηλαδή «Πραγματεία περί ορθοπαιδείας ή τέχνη της προλήψεως και διορθώσεως των σωματικών παραμορφώσεων στα παιδιά» και άλλη η ιστορία και η ετυμολογία της ελληνικής λέξης "ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΉ" που έχει αρχαιο-ελληνικές ρίζες και είναι η άμεσα παράγωγη λέξη του αρχαιοελληνικού ρήματος “ΟΡΘΟΠΕΔΩ” που σχηματίσθηκε από τις ελληνικές λέξεις “ΟΡΘΟΣ” (Ίσιος) και “ΠΕΔΩ” (Δένω, εμποδίζω, δεσμεύω)».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Τα έχουμε πει χίλιες φορές. Η σύγχρονη ορθοπαιδική δεν αφορά μόνο παιδιά, αλλά από εκεί ξεκίνησε και αυτό αντανακλά η γραφή με αι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Όχι, δεν είναι άλλη η ετυμολογική προέλευση της γαλλικής και άλλη της ελληνικής λέξης.</b> Δεν υπήρχε ελληνική λέξη ορθοπεδική πριν από τον Andry, η οποία μάλιστα να έχει αρχαιοελληνικές ρίζες. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να οδηγεί σε ετυμολογική σύνδεση του όρου ορθοπαιδική με τύπους όπως ορθοπεδώ ή πεδώ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ο αρθρογράφος για λόγους εντυπώσεων παραθέτει ένα κείμενο υπό τον τίτλο «ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΩΝ </b>( Προσωπική επικοινωνία, Φεβρ. 2013)». Λες και ο Α.-Φ. Χριστίδης π.χ., που ήταν υπέρ της γραφής ορθοπαιδική και δήλωνε κατηγορηματικά ότι η ορθοπαιδική δεν συνδέεται με την πέδη, δεν ήταν ειδικός γλωσσολόγος! (βλ. παρακάτω, το προτελευταίο σχόλιο) Και σύγχρονος, προσθέτω. Απεβίωσε το 2004, άρα θεωρείται ένας από τους σύγχρονους γλωσσολόγους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ποιο είναι όμως το μεμπτό στην προκειμένη περίπτωση; Ο αρθρογράφος όλως τυχαίως </b>παραλείπει να αναφέρει ποιο ήταν το ερώτημα, τι ρώτησε τους «σύγχρονους ειδικούς γλωσσολόγους». Τους ρώτησε ποια είναι η ετυμολογία της λέξης ή πώς προτιμούν οι ίδιοι να γράφεται; Είναι γνωστό ότι η ετυμολογική ορθογραφία δεν εφαρμόζεται απαρέγκλιτα, γιατί αλλιώς θα γράφαμε λ.χ. αγώρι αντί αγόρι. Το ερώτημα προς τον αρθρογράφο είναι απλό: Ποιος σύγχρονος ειδικός γλωσσολόγος υποστηρίζει τεκμηριωμένα ότι η ορθοπαιδική συνδέεται ετυμολογικά με την πέδη ή τοορθοποδώ; Ετυμολογικά! Άλλο θέμα πώς θα γραφεί η λέξη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000; font-size: large;"><b><u>ΠΡΟΣΘΗΚΗ (21/3/2013)</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Διαβάζουμε αμέσως παρακάτω:</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>«Οι ομόρριζες με την “ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΉ” ελληνικές λέξεις προϋπήρχαν του γάλλου γιατρού </b>Andry και αυτό φαίνεται ότι δεν το γνώριζε ή δεν το έλαβε υπόψη του όταν συνέθεσε την λέξη “ORTHOPEDIE”, από το “ΟΡΘΟΣ” και “ΠΑΙΔΙΟΝ”». Ας του εξηγήσει κάποιος ότι ελληνικές λέξεις όπως ορθοποδώ, ορθοπεδώ, πέδη κ.λπ. δενείναι ομόρριζες με την ορθοπαιδική, όπως και αν γραφεί η λέξη. Είναι σαφές ότι στη δημιουργία του όρου δεν εμπλέκεται κάποιος τύπος που να δικαιολογεί το ε με ετυμολογικά κριτήρια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ας γράψει τη λέξη με ε, αλλά θα πρόκειται για απλοποιημένη γραφή.</b> Όχι και να μας πληροφορεί ότι υπάρχουν «ετυμολογικά στοιχεία υπέρ της γραφής με ε που περιλαμβάνονται σε αρχαιοελληνικά κείμενα»! Δεν είναι ομόρριζα με τον επίμαχο όρο ταορθόπους, ορθοποδούσιν, ορθοπεδώ και ορθοποδώ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://periglwssio.blogspot.gr/2009/07/blog-post.html"><b><span style="color: blue;">πηγή-periglwssio</span></b></a></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-37336948539483554332014-08-17T18:10:00.001+03:002014-08-17T18:10:18.314+03:00Η ετυμολογικές προσεγγίσεις των λέξεων «Έλλην», «Άνθρωπος», «Ανδρομέδα»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<img height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJdCQxI0r3a6Z5eUkzxa_GxcJZTLR0mYQ9r3RrJt_L78vnm-B0cEdKez1MB3dOz9cDFBi4-jOHX15hYTtdBdGuuVcE06QGes38np3KJRPrigOIFXHzuMDjwTs2Cq77jHiftBEkxUUZQlc/s640/%CE%A4%CE%BF+%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF+1.jpg" width="640" /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue;"><a href="http://www.katohika.gr/2012/07/blog-post_618.html">πηγή</a></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Το παρακάτω άρθρο αποτελεί συρραφή αποσπασμάτων παλαιότερων άρθρων,</b> η χημική ένωση των οποίων δίνει μια νέα και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα διάσταση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Θ’ αποδείξουμε ότι: Οι λέξεις «Έλλην» και «άνθρωπος» έχουν αρχετυπικά την ίδια ακριβώς σημασία.</b> Θ’ αποδείξουμε επίσης ότι οι φέροντες τις ιδιότητες «Έλλην» και «άνθρωπος», έλκουν την καταγωγή τους από την Ανδρομέδα. Θ’ αποδείξουμε ακόμα ότι η λέξη «Έλλην» δεν έχει σχέση με τον τόπο που κατοικεί κάποιος, δεν έχει καμία σχέση με το κράτος του οποίου είναι πολίτης. Οι λέξεις «Έλλην» και «άνθρωπος» είναι έννοιες ισότιμες της λέξης «θεός», είναι δε υπεράνω των εννοιών που στις μέρες μας είναι αποδεκτές ως δηλωτικές της φυλής, του έθνους, του λαού, εν τέλει του κράτους. Η προσέγγισή μας είναι καθαρά ετυμολογική. Τίποτε άλλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος,</b> ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ελ ή Ηλ, όπως: </b>Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου. Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω.</b> Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον θεό ή «αυτός που ζει σύμφωνα με τις ιδιότητες του Ήλιου», δηλαδή του θεού, είναι ο ευσεβής. Έλλην είναι αυτός που ζει σύμφωνα με τους νόμους (και τις δυνάμεις) του Φωτός και Ελλάνιος είναι αυτός που κατάγεται από τους προγόνους, οι οποίοι ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Φωτός ή είναι ο κάτοικος αυτού τούτου του (Ουρανίου) Φωτός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Αυτά, διότι: Ελ (ηλ) ιος είναι αυτός που κατάγεται από το Φως, από το αρχέγονο Φως,</b> από την Πρώτη Δύναμη, εκείνη που δημιούργησε τα πάντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Έλ λην και Ελ λας. Όπου λας είναι η πέτρα (εξ ου και λατομείο) άρα Ελ –λας σημαίνει </b>«η πέτρα των θεών» ή «ο θρόνος των θεών» ή Ελλάς είναι «ο γήινος τόπος που είναι κατοικία των θεών», όχι μόνο, Ελλάς μπορεί να είναι και «το υλικό σώμα εντός του οποίου κατοικεί το Φως», δηλαδή Ελλάς μπορεί να είναι το σώμα όπου κατοικεί η ψυχή, όπου κατοικεί ο (ενσαρκωμένος) θεός, η ψυχή που έλκει την καταγωγή της από τον Ελ (Ηλ) ιο, είναι «ο άνθρωπος με ψυχή» σε αντίθεση μ’ εκείνο το σώμα που δεν είναι τόπος κατοικίας του Φωτός, δηλαδή της ψυχής. Το λέει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος: «Ο άνθρωπος είναι θνητός θεός και ο θεός είναι αθάνατος άνθρωπος».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Κατ’ αυτά, Έλληνες είναι εκείνοι που (προ)φέρουν τον Έλληνα Λόγο και δη όχι όσοι ομιλούν,</b> αλλά όσοι αισθάνονται την Ελληνική γλώσσα, όσοι μπορούν να την αποκωδικοποιήσουν και να διεισδύσουν στα άδυτα των αδύτων. Έλληνες, εν τέλει, ΔΕΝ είναι εκείνοι που κατοικούν στην Ελ λάδα, αλλά εκείνοι που (όπου και αν βρίσκονται, σε όποιο σημείο της γης και αν κατοικούν) προ – φέρουν τον Ελληνικό Λόγο, ζουν δηλαδή με βάση τους νόμους του Ήλιου, τους νόμους του Φωτός, τους νόμους του θεού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Από το «λας» βγαίνει και το «λαός». Λαός σημαίνει «πλήθος από πέτρες». Ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατά συμβουλήν </b>του Διός μετά τον κατακλυσμό έριχναν πέτρες πίσω τους, οι οποίες μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους κι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πρόγονοι του σημερινού ανθρωπίνου γένους. Μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς, ότι πριν από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα υπήρχε κάποιο πρότερο ανθρώπινο γένος που δεν ιστορήθηκε, μέλη του οποίου ήταν οι πρόγονοί μας, οι διασωθέντες Δευκαλίων και Πύρρα. Λοιπόν, οι πέτρες του Δευκαλίωνα έγιναν άντρες και οι πέτρες της Πύρρας έγιναν γυναίκες. Ίσως η παροιμία «έριξε μαύρη πέτρα πίσω του» να κρατάει από τότε ως ζευγάρι με το μύθο του Δευκαλίωνα και (ίσως) να σημαίνει ακριβώς το αντίθετο της δημιουργίας, δηλαδή το ρημαδιό, έναν τόπο, ένα σπίτι που έμεινε χωρίς τους ανθρώπους του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Συνοπτικά, η λέξη «Έλλην», σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον θεό».</b> Αυτός δηλαδή του οποίου η υψηλή κραδασμική συχνότητα είναι ίδια μ’ εκείνη του Φωτός, άρα του επιτρέπει να «βλέπει» την αντίστοιχη συχνότητα, στην οποία γίνονται ορατοί οι θεοί. Έλλην είναι η εξελιγμένη πνευματικά οντότητα και καθόλου βέβαια ο πολίτης ενός κράτους, το οποίο εντελώς αυθαίρετα και καταχρηστικά ονομάζεται «Ελλάς». Οι ξένοι έχουν δίκιο που το λένε Γραικία ή Ιωνία. Οι πολίτες του κράτους που ονομάζεται «Ελλάς» δεν είναι Έλληνες. «Ελλάς» ήταν κάποτε, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, ήταν τότε που είχαν κάνει τον τόπο αυτό δικό τους τόπο, θρόνο τους, έδρα τους. Ουδεμίαν σχέσιν έχουμε εμείς με εκείνους. Με τους Έλληνες δεν είχαν σχέση ούτε καν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, ναι, αυτοί της κλασσικής περιόδου. Ακόμα και τότε ήταν λίγοι Έλληνες ανάμεσά τους. Πάντα ήταν λίγοι οι Έλληνες ανάμεσα στους πολλούς, διότι έργο τους εδώ στη γη δεν ήταν άλλο από την διδαχή και τη διάδοση της Γνώσης. Έλληνες ήταν οι δάσκαλοι. Οι διδάσκαλοι. Αυτό βγαίνει από πολύ συγκεκριμένες αναφορές των αρχαίων κειμένων, που δεν είναι της παρούσης στιγμής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Είναι δύσκολο να το αποδεχτεί αυτό κάποιος σήμερα, επειδή έχει περάσει στο πετσί του </b>το ανιστόρητο και άσοφο εμφύτευμα, εντούτοις έχει μεγάλη φιλοσοφική αξία να εντοπιστεί η αληθινή έννοια της λέξης «Έλλην», διότι είναι αποκαλυπτική της Γνώσης που απωθήθηκε, της Γνώσης που εκοιμήθη για «χίλια χρόνια», όμως δεν πέθανε ποτέ. Η Γνώση, δηλαδή η Μνήμη, θα ενεργοποιηθεί και, εν τέλει, οι άνθρωποι, οι Έλληνες, θα θυμηθούν. Δεν θα θυμηθούν την παλιά τους αυτοκρατορία, καθώς νομίζουν πολλοί, αλλά την ταυτότητα και την αποστολή των όντων που από τον ουρανό κατέβηκαν στη γη για ορισμένο και, φυσικά, ανώτερο σκοπό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Ας πάμε τώρα στη λέξη «άνθρωπος». Μας είπαν στο Σχολείο ότι η λέξη «άνθρωπος» προέρχεται από το «άνω θρώσκω».</b> Αγνόησαν επιδεικτικά τις άλλες εκδοχές, διότι (για τους σκοπούς τους) χρειάζονταν μία θεολογική ερμηνεία. Και είναι περιττό να καταθέσουμε επιχειρήματα γιατί αυτός ο ισχυρισμός είναι λάθος. Αλλά είναι σημαντικό να παραθέσουμε τα ευρήματα μιας άλλης, όσο και αποκαλυπτικής προσέγγισης:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Η λέξη «άνθρωπος» προέρχεται (κατά το Liddel & Scott) από το ανήρ + ωψ (γεν. ωπός, από το ρήμα ορώ) </b>είναι «ο έχων όψιν ή πρόσωπον ανδρός». Ανδρ – ωπός. Όπως πρόσ – ωπον. Δεν είναι homo (χώμα), είναι «αυτός που είναι ανήρ κατά την όψιν» ή ακόμα και «αυτός μόνο – και όχι άλλος – που μπορεί να δει τον άνδρα», όπου ανήρ (άνδρας) είναι «αυτός που δεν είναι νηρός», δηλαδή νεαρός. Και (νηρός, νεαρός) σημαίνει πρόσφατος, ακραιφνής (ακεραιο – φανής, δηλαδή, ακέραιος, καθαρός, ανόθευτος) εξ ου το νηρόν, δηλαδή το νερόν, το ύδωρ, πρόσφατον ή ψυχρόν ύδωρ, άρτι κομισθέν εκ της πηγής, το δροσερό νερό, το φρέσκο νερό, ανήρ επομένως σημαίνει «αυτός που δεν είναι νηρός, δεν είναι νεαρός, δεν είναι νέος, αλλά ενήλιξ, έχων (σεβαστήν) ηλικίαν, αυτός που δεν έχει πλέον ανάγκη από ενσαρκώσεις, έχει ολοκληρώσει την πνευματική του διαδρομή, ο αρχαίος, ο σοφός, ο σεβάσμιος, ο φωτεινός. Δεν είναι ακραιφνής (ακεραιοφανής) δηλαδή δεν φαίνεται ακέραιος, άρα δεν είναι ορατός, αλλά αισθάνεσαι ίσως μία (φωτεινή) σκιά, ένα αερικό, ένα πνεύμα. {Βλ. και Νηρεύς, ο αρχαίος θαλάσσιος άρχοντας (των νηρών, νερών) της Μεσογείου, οι Νηρηίδες, οι κόρες του Νηρέα, οι Νεράιδες (των παραμυθιών) στις πηγές και τα ρυάκια}.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Το νηρόν (νερό) αφήνει εκστατικό τον προσεκτικό ιχνευτή, επειδή ως στοιχείο ταυτίζεται</b> με την ουσία της νεότητος. Και, όντως, το νερό είναι μεταγενέστερο (δηλαδή νεότερο) του αντιθέτου του στοιχείου, του πυρός. Η παρατήρηση μπορεί να οδηγεί και στο ότι ο ανήρ (αντίθετο του νηρού, νεαρού) ισούται με το πυρ (αντίθετο του νερού) κατά την εξίσωση: Αν Α = Β και Β = Γ, τότε Α = Γ. Συνεπώς ο ανήρ = πυρ, δηλαδή πυρφόρος, αρχέγονος, θεός. Ανήρ, άνθρωπος, κατ’ επέκταση, σημαίνει «αρχαίος στην όψη» ή «αρχαίος όταν τον βλέπεις» ή «αιώνιος, με το πρόσωπό του σαν τη φωτιά, που μπορείς να τον δεις», δηλαδή αθάνατος, φωτεινός, θεός ή «ομοίωση του θεού». Μπορεί και να σημαίνει «το ον που μπορεί να δει τον Θεό σε αντίθεση με τα άλλα όντα». Δεν είναι homo (χώμα) και τίποτε άλλο. Είναι πολλά άλλα. Εκτός και αν (για να κάνουμε λίγο Αγγλικό χιούμορ) οι Αγγλόφωνοι κάνουν αυτοκριτική ή κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Συνοπτικά πάλι, η λέξη «άνθρωπος», όπως και η λέξη «Έλλην» σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) </b>βλέπει τον θεό». Αυτός δηλαδή του οποίου η υψηλή κραδασμική συχνότητα είναι ίδια μ’ εκείνη του Φωτός, άρα του επιτρέπει να «βλέπει» την αντίστοιχη συχνότητα, στην οποία γίνονται ορατοί οι θεοί. Έλλην ή Άνθρωπος είναι η εξελιγμένη πνευματικά οντότητα και καθόλου βέβαια ο πολίτης ενός κράτους, το οποίο εντελώς αυθαίρετα και καταχρηστικά ονομάζεται «Ελλάς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Η ανακάλυψη ότι οι δύο λέξεις «Έλλην» και «Άνθρωπος» (μοναδικά στην Ελληνική Γλώσσα)</b> έχουν ετυμολογικά την ίδια ακριβώς αρχετυπική σημασία, οδηγεί σε νέα περιοχή αναζήτησης, κεντρικό αξίωμα της οποίας είναι ότι ο Έλλην – Άνθρωπος είναι διάφορος του βαρβάρου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Αλλά σε τι συνίσταται άραγε αυτή η διαφορά;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Συνίσταται μάλλον στο ότι όλα τα δίποδα όντα ομοιάζουν κατά το σώμα, κατά τη μορφή και κατά το σχήμα, </b>εντούτοις, όλα αυτά τα σώματα δεν είναι πυρφόρα, δεν κατοικεί εντός τους το Φως, το σώμα τους δεν είναι «Ελ λας», άρα δεν είναι όλοι «άνθρ ωποι». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Το ανθρώπινο σώμα είναι σκάφανδρο κατάβασης του θεού στο επίπεδο της ύλης, </b>υπάρχουν όμως τέλεια σκάφανδρα που (εντός της ύλης) έγιναν «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» των άλλων, δεν έχουν όμως μέσα τους το πνεύμα, το θεϊκό εκείνο στοιχείο που τα συνδέει με το Σύμπαν. Γι’ αυτό και δεν κατανοούν την Ουσία. Διαχειρίζονται τα δεδομένα, μερικές φορές άριστα, όμως δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη φυσική μεταβολή των δεδομένων. Έτσι, βλέπεις ευφυείς να γίνονται καταγέλαστοι, όταν οι συνθήκες γύρω τους αλλάζουν ξαφνικά…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Το πρώτο συνθετικό της λέξης «άνθρωπος» είναι ίδιο με το πρώτο συνθετικό της λέξης «Ανδρομέδα». </b>Δε μπορεί να είναι τυχαίο κάτι τέτοιο. Ας το διερευνήσουμε:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Η λέξη «Ανδρομέδα» είναι σύνθετη λέξη. Αποτελείται από το ουσιαστικό «ανήρ»</b> (γεν. ανδρός, δηλαδή το πρώτο συνθετικό της λέξης «άνδρ – ωπος» ή «άνθρ – ωπος») και το αρχαίο ρήμα «μέδω», το οποίο σημαίνει: άρχω, κυβερνώ, βασιλεύω, προστατεύω. Μέδων (συναντάται στον Όμηρο), Μεδεών (Δήμος Μεδεώνος, στην Ακαρνανία), Μέδουσα. Πρόσφατα η Επιστήμη ανακάλυψε την «αθάνατη μέδουσα». Η οποία αντί να πεθάνει, ανανεώνει τα κύτταρά της και αρχίζει τη ζωή της από την αρχή…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Λοιπόν, «Ανδρο – μέδα» σημαίνει «ο (ουράνιος) τόπος, όπου βασιλεύει ο άνθρωπος».</b> Αυτός ο αρχαίος, ο φωτεινός, ο πύρινος, ο αθάνατος, ο άνθρωπος, είναι Έλ – λην. Πύρινος; Ναι. Όπως και η λέξη «Σείριος», η οποία (κατά το Liddell & Scott) σημαίνει: “Ο κατακαίων, θέριος (καλοκαιρινός) θερμός, όνομα του κυνάστρου, Λατ. Sirius (ίδε κύων V) επειδή ο αστήρ ούτος χαρακτηρίζει την εποχήν της μεγίστης θερμότητος, δηλ. από 12 Αυγούστου μέχρι 12 Σεπτεμβρίου κατά το Ιουλ. Ημερολ.”. Κατακαίων δε, καυτός, μπορεί να είναι ο Σείριος όχι εν τοις πράγμασι, αλλά με την πνευματική έννοια. Εξ ου και ο όρκος του Σωκράτη «μα τον Κύνα».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ελλάνιος, Έλλην, Άνθρωπος, Ανδρομέδα, Σείριος, είναι πέντε λέξεις που σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους, </b>έχουν ετυμολογικά την ίδια ρίζα, την ίδια καταγωγή, έχουν μάλλον κοινό παρανομαστή. Η αποκωδικοποίηση αυτών των λέξεων οδηγεί σε μια εντυπωσιακή αποκάλυψη, την οποία θα τολμήσουμε να παραθέσουμε εδώ, αλλά με την συμβατική της ορολογία: Έλλην είναι ο Ελλάνιος, ο Άνθρωπος, ο οποίος ήρθε στη γη από τον γαλαξία της Ανδρομέδας! Αυτό – πέραν των θεωριών – μαρτυρούν οι λέξεις «Άνθρωπος», «Ανδρομέδα», «Έλλην», αλλά και «Σείριος»!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Εις επίρρωσιν, παραθέτουμε εδώ ένα διασωθέν απόσπασμα από το έργο του Ερμή του Τρισμέγιστου</b> «περί φύσεως», όπου αναφέρεται το εξής εκπληκτικό: «Δι’ ο τολμητέον ειπείν, τον μεν άνθρωπον είναι θνητόν θεόν, τον δε θεόν αθάνατον άνθρωπον». Αλλά και οι Ορφικοί έλεγαν: «Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος»…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Ανήρ, ανδρός. Άνδρες. Όμως, άλλο «άνδρες» και άλλο «άρρενες». Ο ανήρ περιέχει </b>και το αρσενικό και το θηλυκό, επειδή η λέξη αυτή εκπροσωπεί κάτι πολύ ευρύτερο από τον προσδιορισμό του φύλου. Όταν ο ρήτωρ έλεγε στους δημόσιους λόγους του «άνδρες Αθηναίοι…» δεν υποβάθμιζε, ούτε υποτιμούσε τις γυναίκες, όπως νομίζουν ορισμένοι, εννοούσε «αρχαίοι, πανάρχαιοι, που σας βλέπω σαν θεούς, απόγονοι των θεών», ήταν ένας αναγνωριστικός τίτλος τιμής που τον απηύθυνε σε άνδρες και γυναίκες εξαιρέτως και ανεξαιρέτως, σε θεούς και θεές, δεν τους ξεχώριζε σε δύο φύλα, δεν θεωρούσε κατώτερες τις γυναίκες, ο τίτλος τιμής ήταν ΕΝΑΣ, ας μην παρασύρονται οι αμφισβητίες από τις πολλές φυσικά σκουριές, οι οποίες (μετά την αρχαία καταστροφή του πλανήτη) επικάθησαν στο πνεύμα και δεν λένε να φύγουν μέχρι και σήμερα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ο πραγματικός άρα και φυσικός διαχωρισμός σε επίπεδο ρόλων ήταν «άρρενα και θήλεα».</b> Το «ανήρ» δεν αντιπαραβαλλόταν στη «γυνή», αλλά στο «νηρό», δηλαδή το νεαρό. Ήταν η ωριμότητα απέναντι στην ανωριμότητα. Αντανακλούσε τη τέλος των ενσαρκώσεων, δηλαδή την θέωση, απέναντι στην ανάγκη για ενσάρκωση, δηλαδή την πορεία προς την θέωση. Αυτό είναι βέβαιο. Η «γυνή» δεν είχε ούτε ήταν κάτι τι το αντίθετο, επομένως ο «ανήρ» δεν ήταν το αντίθετο, ούτε το συμπλήρωμα της «γυνής». Είναι λάθος αυτό και προφανώς καταχωρείται ως τέτοιο μεταγενέστερα, όταν επικράτησε ο δυισμός και συνέβη αναπόφευκτα η απώλεια της πρωτογένειας των λέξεων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Λοιπόν, η λέξη “άνθρωπος” δεν προέρχεται από το «άνω θρώσκω» </b>(είναι αυθαίρετη και αβάσιμη εντελώς αυτή η ερμηνεία), αλλά από την γενική ή την αιτιατική του “ανήρ + ωψ”. Α + νηρ σημαίνει κατά λέξη “αυτός που δεν είναι νηρός, δηλαδή νεαρός”, δηλαδή ο παλαιός, ο αρχαίος, ανήρ δεν σημαίνει το αρσενικό που είναι σε αντιπαράθεση με το θηλυκό. Η λέξη «ανήρ» (γεν. ανδρός ή ανθρός) περιέχει και το αρσενικό και το θηλυκό, γι’ αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «άνδρες Αθηναίοι», δεν το έκαναν από περιφρόνηση προς τις γυναίκες, όπως νομίζουν οι αδαείς…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Για την λέξη «Έλλην» στην Αγγλική γλώσσα ΔΕΝ υπάρχει αντίστοιχη λέξη.</b> Ας σκεφτούμε πονηρεμένα ότι είναι τουλάχιστον περίεργο. Υπάρχει μόνο η λέξη Greek που περιέργως μεταφράζεται… Έλλην. Από πού και ως πού, θα πεις! Ούτε για την λέξη «Ελλάς» υπάρχει αντίστοιχη Αγγλική λέξη. Υπάρχει μόνο η λέξη Greece. Που, αντίστοιχα, σημαίνουν «Γραικός» και Γραικία». Αν – αντίστοιχα με την Ελλάδα – ήθελαν οι Αγγλόφωνοι να πουν «Έλλην», όπως αντίστοιχα με την Γραικία είπαν «Greek», θα έπρεπε να γράψουν hellene ή heliin ή hallien ή halien ή alien. Λοιπόν, τη λέξη alien ή eilien (όπως τη βρήκαμε στα λεξικά) την κράτησαν για ν’ αποδώσουν μ’ αυτή τη λέξη την έννοια «εξωγήινος». Μια λέξη που προφέρεται κάτι σαν «έλιεν». Alien ή eilien σημαίνει αλλοδαπός, εξωγήινος, άγνωστος, ξενικός. Αλλά ο ήχος αυτής της Αγγλικής λέξης τι σας θυμίζει; Μήπως (μασημένα) … Έλλην;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Η λέξη hal-lien της Δύσης έχει την ίδια εννοιολογική σημασία με τη λέξη «λας»</b> (και Λάσσα του Θιβέτ) της Ασίας …</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Λοιπόν, η Αγγλική λέξη Hell σημαίνει … «κόλαση»! Βάλε τώρα την κατάληξη “as”</b> και θα έχουμε τη λέξη Hellas, η οποία από τα Αγγλικά στα Ελληνικά ερμηνεύεται πλέον κυριολεκτικά ως … «χώρα της κόλασης»! Υπάρχει δε και λέσχη μοτοσικλετιστών στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ με τίτλο Hells Angels (οι Άγγελοι της Κόλασης)…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Τα «άλιεν» λοιπόν, που κινηματογραφικά αποδόθηκαν με την εξωγήινη γλίτσα,</b> είναι η συκοφαντημένη πρωτογενής έννοια της λέξης «Έλλην». Με τον ίδιο τρόπο το βρώμικο μυαλό κάποιων επινόησε την εξωγήινη γλίτσα «άλιεν», με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επινόησε τον Σατανά και τον περιέγραψε ως τραγόμορφο Πάνα, με τον ίδιο τρόπο ταύτισε και το Δία των Ελλήνων με τον Αντίχριστο. Όλα τα όπλα του νικητή για την εξόντωση του Ανδρομέδιου Ανθρώπου, του Έλληνα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Συναφές θέμα είναι η λέξη «Γραικός». Η ετυμολογία της λέξης είναι μάλλον άγνωστη.</b> Πέραν της μυθολογικής, υπάρχουν διάφορες εκδοχές, κυριότερη από τις οποίες είναι εκείνη των Λατίνων, που ονόμασαν Γραικούς τους Έλληνες αποίκους στην αρχαία Ρώμη και κατάγονταν από την πόλη Γραία της Εύβοιας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Δεν θα ήταν όμως άνευ αξίας να επιχειρήσουμε κάποια ετυμολογική προσέγγιση.</b> Κατά τον Αριστοτέλη (στα Μετεωρολογικά του) λέει ότι στην περιοχή της Δωδώνης κατοικούσαν οι Σελλοί, που αποκαλούνταν Γραικοί και τώρα Έλληνες. Φαίνεται ότι η λέξη «Γραικός» είναι αρχαιότερη της λέξης «Έλλην», έχει επομένως σχέση ότι η λέξη «γηραιός» είναι συνώνυμο της λέξης «ανήρ». Τη λέξη «ανήρ» την αναλύσαμε παραπάνω: ο μη νέος, ο παλαιός, ο ειδωλολάτρης, ο κακός άνθρωπος, ο αντίχριστος, ο λωποδύτης, δηλαδή ο παλαιός άνθρωπος, ο παλιάνθρωπος, ο Έλληνας, ο Γραικός. Λοιπόν, γραυς, γραία, γριά. «Γραία» είναι θηλυκό της λέξης «Γέρων». Γήρας. Και «γήρειον», δηλαδή το χνούδι κάποιων λουλουδιών που αποξηραίνεται και το παίρνει ο αέρας. Στα Λατινικά λέγεται «pappus». Εξ ου: Παππούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Με την προσέγγιση αυτή βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Έχουμε στόχο να βρούμε </b>τη σημασία της λέξης «Γραικός» που σχετίζεται με την λέξη «παππούς», δηλαδή αρχαίος, παλαιός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Οι Γραίαι (γριές) ήταν θυγατέρες του Φόρκυος και της Κητούς και φύλακες των Γοργόνων. </b>«Γραικός» έγινε μετά την σύντμηση της λέξης «γραϊκός» που σημαίνει «αυτός που μοιάζει με γριά». «Γραίκες» είναι «οι των Ελλήνων μητέρες». «Γρέκι» στη λαϊκή γλώσσα των ξωμάχων ακόμα σήμερα είναι το παλιό (συλλογικό, μάλλον) καταφύγιο, όπου μπορείς να κοιμηθείς με ασφάλεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Υποψιαζόμαστε ότι ο Γραικός είναι αρχαιότερος του Έλληνος, επειδή ο Γραικός</b> δεν βλέπει τον θεό, όπως ο Έλλην. Αυτό μας ειδοποιεί ότι ο θεός σε κάποια ιστορική φάση εμφανίστηκε στον Γραικό και τότε ο Γραικός έγινε Έλλην. Πρόκειται μάλλον για αλλαγή ιδιότητας του ιδίου γένους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Εις επίρρωσιν του ισχυρισμού αυτού έρχεται η αφήγηση του Απολλόδωρου </b>που λέει ότι, όσοι άνθρωποι γεννήθηκαν από τις πέτρες του Δευκαλίωνα και της Πύρρας αρχικώς ονομάζονταν Γραικοί, εν συνεχεία όμως Έλληνες. Ο γνωστός μύθος ότι πρωτότοκος γιος του Δευκαλίωνα ήταν ο Έλλην, φαίνεται να μη μπορεί να εξηγήσει την άλλη εκδοχή του ιδίου μύθου ότι ο Έλλην ήταν γιος του Δία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Ο μύθος λοιπόν ότι ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων, προσπαθεί </b>να εξηγήσει το ανεξήγητο, χωρίς να το καταφέρνει. Αγνοεί ή απλώς δεν κατανοεί, ότι οι Έλληνες ήταν συνοδοί και όχι υιοί του Διός. Άρα οι Έλληνες δεν έλκουν την καταγωγή τους από τον Δία. Είναι απλά οι συνοδοί του και όμοιοι με αυτόν, υπό την ηγεσία του όμως εκπολίτισαν τους Γραικούς, δηλαδή τους γραϊκούς (ίσον, τους παλαιούς) τους δίδαξαν και τους φώτισαν, τους έδειξαν το δρόμο για ν’ ανέβουν επίπεδο ή, μάλλον, διάσταση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Αν τώρα, οι Γραικοί (όπως διαφαίνεται από την αφήγηση του Απολλόδωρου) </b>απόχτησαν την ιδιότητα του Έλληνα μετά τον Δευκαλίωνα, αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες είναι μετακατακλυσμιαίο και όχι προκατακλυσμιαίο φύλο, όπως οι Γραικοί. Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: «Έλληνες είναι οι φωτισμένοι Γραικοί». Ορισμός που μας υποψιάζει για κάτι ακόμα, ότι: «Έλληνες δεν είναι όλοι οι Γραικοί, αλλά όσοι από αυτούς φωτίστηκαν και ανέβηκαν στην ανώτερη διάσταση, δηλαδή οι πεφωτισμένοι».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Στην αναζήτηση αυτή μπορεί να έχει σημασία και η ετυμολογία της λέξης «Έλλοψ». </b>Από τη λέξη αυτή βγαίνει και η λέξη «ελλά», που σημαίνει καθέδρα. Άρα: Ελλάς (ή Ελλανία) είναι «η έδρα των θεών». Ελλοί ή Σελλοί, οι ιερείς της Δωδώνης. Έλληνες ή Ελλάνιοι ή Ελλήνιοι είναι οι κάτοικοι της έδρας των θεών ή, μάλλον, οι απόγονοί τους. Ελλοπία ήταν η χώρα της Δωδώνης. Έλλοψ ήταν υιός του Ίωνος. Έλλοπες ήταν οι «ελλείποντες της οπός, τουτέστιν άφθογγοι, άφωνοι και οι λεπιδωτοί και δασείς και τραχείς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Λοιπόν, αυτοί οι λεπιδωτοί και δασείς και τραχείς ήταν οι πανάρχαιοι Γραικοί, </b>αρχαιότεροι των Ελλήνων. Σε κάποια στιγμή της Ιστορίας έγιναν αποδέκτες της Γνώσης, του φωτός (Ελ ή Ηλ) ή του πυρός του Προμηθέα (Πύρρα) και μετατράπηκαν σε εκείνους που μπορούσαν να δουν τον θεό, μετατράπηκαν δηλαδή σε «Έλ – λην».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Οι σημερινοί κάτοικοι της καθέδρας των θεών, της Ελλανίας, δηλαδή της Ελλάδας, </b>δεν είναι Έλληνες, αλλά Γραικοί, διότι δεν βλέπουν τον θεό, δε μπορούν να τον δουν, δεν επικοινωνούν μαζί του, δεν έχουν επαφή με την Ανδρομέδα. Θα γίνουν Έλληνες, όταν συμβεί ξανά εκείνο το υπέροχο που συνέβη κάποτε…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Μέχρι την ανάσταση της Ελληνικής γλώσσας, της Ελληνικής σκέψης, μπορούμε συμβατικά </b>να κρατάμε και να χρησιμοποιούμε τον προσδιορισμό «Έλληνες» εννοώντας ότι είμαστε πολίτες αυτής της χώρας που οι Δυτικοί ονομάζουν Greece (Γραικία) και οι Ανατολικοί Γιουνανιστάν (Ιωνία) κι εμείς μόνο οι σύγχρονοι καλούμε ασεβώς «Ελλάδα», κατ’ ουσίαν υβρίζοντες. Αλλ’ αυτό θα γίνεται μόνο μέχρι εκείνη τη μεγάλη μέρα. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b>Διότι, μετά απ’ αυτήν, η ανθρωπότητα θα μάθει ότι Έλληνες (ή, μάλλον, Ελλάνιοι) </b>είναι οι θεοί που επέστρεψαν στον πλανήτη. Επέστρεψαν; Όχι! Ήταν πάντα εδώ, αλλά δεν τους έβλεπε, δεν τους θυμόταν κανείς, δεν τους ήξερε, διότι αυτοί «μάθαιναν» γράμματα στο «Κρυφό Σχολειό» που δεν διένειμε πτυχία και τίτλους. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>Τότε λοιπόν οι άνθρωποι θα δουν, θα νοιώσουν τους Έλληνες θεούς, θα θυμηθούν το βασίλειό τους </b>στο Γαλαξία της Ανδρομέδας, την διαγαλαξιακή αυτοκρατορία τους στο διάστημα. Μέχρι τότε… Έλληνες θα είναι «οι μετέχοντες της ημετέρας παιδείας», ακόμα κι αν η παιδεία τους (η παιδεία μας) αυτή είναι το σπληνάντερο και το κοκορέτσι, Έλληνες θα είναι όσοι παίρνουν ένα πιστοποιητικό από τον μαχμουρλή ληξίαρχο ότι γεννήθηκαν στον τόπο αυτό. Μετά όμως… Ε, μετά, Έλληνες θα είναι μονάχα εκείνοι που κάποτε ήταν. Όχι εκείνοι που γεννήθηκαν στον τόπο αυτό, αλλά εκείνοι που γεννήθηκαν στ’ άστρα. Εκείνοι που θα διδάξουν πάλι στην ανθρωπότητα τους Νόμους και τις Αξίες που ξεχάστηκαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://agriniovoice.gr/i-etimologia-ton-lexeon-ellin-anthropos-andromeda/">πηγή-agriniovoice.gr</a></b></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-51231976835462947752013-07-28T14:43:00.002+03:002013-07-28T14:43:57.371+03:00Τα Αρχαία Ελληνικά, εργαλείο σκέψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #cc0000; font-size: xx-large;"><br /></b>
<b style="color: #cc0000; font-size: xx-large;">Η γλώσσα είναι εργαλείο σκέψεως</b><span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">.</span></div>
<div>
<div style="font-size: x-large; text-align: center;">
<img height="485" src="http://telepnyka.files.wordpress.com/2013/02/glossa5.jpg?w=610" width="640" /></div>
<div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #660000; font-size: small;"><a href="http://kosmasserafetinidis.wordpress.com/2013/05/22/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%89/">εικόνα</a></b></div>
<br />
<div>
<b><br /></b></div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Όσο πιό πολλές λέξεις</b> <b>χρησιμοποιούμε</b>, όσο πιό αφηρημένες έννοιες συλλαμβάνουμε, όσο πιό καλή σύνταξη προτάσεων οικοδομούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας.</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Όποιος δεν χρησιμοποιεί </b>σωστά την γλώσσα, δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του, δεν μπορεί να ενεργήσει γρήγορα.</span><br />
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /><b>Αυτός μάλλον πρέπει</b> να είναι ο σκοπός του υπουργείου παραπαιδείας για να διδάσκει με τέτοιο βασανιστικό τρόπο την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, στα δύσμοιρα ελληνόπουλα.<br /><b><br />Επιβάλλει στους μαθητές </b>να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Αυτό αποτελεί... </span><span style="color: #783f04; font-size: large;">σαδομαζοχιστική τάση. </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Μετά 3 χρόνια διδασκαλίας, </b>οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό Αρχαίο Κείμενο. Και ακόμη χειρότερα: Οι μαθητές δεν μπορούν να γράψουν ένα απλό κείμενο στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά.</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<img height="385" src="http://alithinapsemata.files.wordpress.com/2011/05/ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceae-ceb3cebbcf8ecf83cf83ceb1.png" width="400" /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://alithinapsemata.wordpress.com/2011/05/31/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-h-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82/">εικόνα</a></div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Αλλά αυτός ακριβώς</b> είναι ο βασικός σκοπός εκμαθήσεως μίας γλώσσης, το να γράφεις, το να σκέφτεσαι και το να μιλάς με αυτή την γλώσσα. Και όχι απλώς να γνωρίζεις τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό.</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br />Γιατί λοιπόν τα ελληνόπουλα</b> δεν μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα; Διότι απλούστατα το υπουργείο δεν ακολουθεί κανόνες διδασκαλίας που ισχύουν για όσους μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα ή κανόνες που ακολουθούνται για τα νήπια.<br /><b><br />Για παράδειγμα, </b>όποιος πηγαίνει σε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών για να μάθει την αγγλική γλώσσα, μετά από 3-4 μαθήματα ο καθηγητής ζητά από τον μαθητή να προφέρει κάποιες λέξεις. Να συντάξει μία απλή πρόταση, π.χ. «This is a cat». Του ζητά να συντάξει μία μικρή παράγραφο με την χρήση της αγγλικής γλώσσης.<br /><br /><b>Δηλαδή </b>από τις πρώτες εβδομάδες ένας καθηγητής ξένων γλωσσών προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλους τους αισθητήρες του εγκεφάλου για να κάνει τον μαθητή να μιλήσει την ξένη γλώσσα. </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Οι καλοί καθηγητές </b>ξέρουν ότι ο μαθητής πρέπει να διαβάζει δυνατά μία λέξη για να μαθαίνει την προφορά της, να την αντιγράφει σωστά για να μαθαίνει την ορθογραφία της, και να σχηματίζει προτάσεις έτσι ώστε η γλωσσική του μνήμη να συμπλέκει συνεχώς λέξεις με εικόνες για να αρχίσει ο μαθητής να σκέφτεται στην ξένη γλώσσα αντί απλώς να μεταφράζει από την μητρική του γλώσσα το νόημα που θέλει να εκφράσει.<br /><br /><b>Άρα το βασικό κλειδί για να μάθουμε μία γλώσσα</b> είναι από την πρώτη ημέρα ει δυνατόν, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε! </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;">...</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /><b>Ακόμη </b>και αν κάποιος μαθητής απομνημονεύσει όλους τους γραμματικούς κανόνες η ψυχολογία διδάσκει ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα τους ξεχάσει. Οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς, το ξεχνάς.<br /><br /><b>Γιατί δεν σκέπτονται </b>οι κύριοι του υπουργείου, πώς τα νήπια μαθαίνουν τα Νέα Ελληνικά; Μήπως οι μητέρες στέκονται πάνω από την κούνια τους και αρχίζουν να τους μαθαίνουν τις χρονικές καταλήξεις των ρημάτων; </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Προφανώς όχι. </b>Αρχίζουν και τους προφέρουν λέξεις τις οποίες τα βρέφη σιγά-σιγά συνδυάζουν στο μυαλό τους με εικόνες, αντικείμενα, μορφασμούς προσώπων, κλπ. Τα νήπια δεν καταλαβαίνουν αφηρημένες έννοιες αλλά κατανοούν αντικείμενα όπως τόπι, νερό, μαμά, κούκλα, κ.α.</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /><b>Έτσι ακριβώς </b>θα μάθουν και τα ελληνόπουλα τα Αρχαία Ελληνικά, συνδυάζοντας λέξεις με αντικείμενα και εικόνες.</span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><img height="299" src="http://www.fatsimare.gr/files/galleries_story/2013/04/05/elliniki-glossa--omorrizes-lexeis-me-diaforetiki-simasia-1-315x236.jpg" width="400" /></span></div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.fatsimare.gr/kserete-oti/2013/04/05/to-teleiotero-ergaleio-poy-epinoise-pote-o-anthropinos-egkefalos-einai-i-elli">εικόνα </a></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><b style="color: #783f04;"><span style="font-size: large;">Στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια</span></b><span style="color: #783f04; font-size: large;"> εισήλθαν πολλοί ξένοι, νόμιμοι και παράνομοι. Ορισμένοι από αυτούς έμαθαν τα Νέα Ελληνικά σε πολύ καλό επίπεδο. Πώς τα έμαθαν; Μήπως άρχισαν να μαθαίνουν συντακτικό και γραμματική; </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Ή μήπως η πρώτη λέξη που έμαθαν ήταν «δουλειά»; </b>Οι ξένοι άρχισαν να μαθαίνουν μικρές προτάσεις όπως «θέλω δουλειά», «ψάχνω για σπίτι», «πού είναι το ταχυδρομείο;», «ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ» κλπ. Έτσι άρχισαν οι ξένοι να μαθαίνουν την νεοελληνική γλώσσα.<br /><b><br />Έτσι θα μάθουν και τα ελληνόπουλα </b>την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Πρέπει να την μιλήσουν. </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Δεν επιβάλλει</b> στο αναλυτικό πρόγραμμα την ΟΜΙΛΙΑ της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης μέσα στην σχολική τάξη. Όταν ένας μαθητής αρχίζει να επαναλαμβάνει «τίς βούλεται αγορεύειν;» τότε αρχίζει να μαθαίνει Αρχαία Ελληνικά. </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Στην αρχή, </b>δεν χρειάζεται ανάλυση υποκειμένου, αντικειμένου, ρήματος και απαρεμφάτου. Αυτά θα γίνουν πολύ αργότερα, για όσους ενδιαφέρονται.<br /><b><br />Οι περισσότεροι Έλληνες αγρότες </b>είναι αγράμματοι, δεν ξέρουν τί σημαίνει απαρέμφατο, και όμως μιλούν τα Νέα Ελληνικά. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span><span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Δεν χρειάζονται ατελείωτοι γραμματικοί κανόνες,</b> για να μιλήσει κάποιος την Αρχαία Ελληνική. </span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Απαιτείται να την χρησιμοποιεί</b> στην ομιλία του. Απαιτείται η καθημερινή χρήση της Αρχαίας μας Γλώσσης στην οικία, στο σχολείο, στην εργασία. Μικρές προτάσεις στην αρχή, με απλά νοήματα.<br /><br /><b>Δεν είναι δυνατόν τα νήπια,</b> οι ξένοι που μαθαίνουν Νέα Ελληνικά, και όσοι Έλληνες διδάσκονται ξένες γλώσσες να ακολουθούν αυτή την βασική μέθοδο διδασκαλίας, ενώ οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων να διδάσκωνται ανουσίους γραμματικούς κανόνες...</span><br />
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #783f04; font-size: large;"><b>Και φυσικά μετά από ένα χρόνο,</b> αφού τελειώσουν το λύκειο, οι μαθητές δεν θυμούνται τίποτε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν δύνανται να συντάξουν ούτε μία πρόταση στα Αρχαία Ελληνικά.<br /><b><br />Είναι χαρακτηριστικό</b> ότι όσοι πηγαίνουν να δώσουν εξετάσεις για ένα πτυχίο σε μία ξένη γλώσσα, εκτός από το να διαβάσουν ένα κείμενο και να το αναλύσουν, τους ζητούν να γράψουν ένα κείμενο και να δώσουν μία προφορική συνέντευξη.<br /><b><br />Όμως αυτό δεν ισχύει</b> στις εξετάσεις για τα Αρχαία Ελληνικά. Επί δεκαετίες δεν ζητείται από τους μαθητές να γράψουν ένα κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά, ούτε να δώσουν συνέντευξη στα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι που το κάνουν όσοι δίνουν εξετάσεις για μία ξένη γλώσσα, ακόμη και από το πρώτο τρίμηνο διδασκαλίας.</span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2013/07/blog-post_1414.html">πηγή </a>(επιλογή - προσαρμογή)<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img height="329" src="http://www.skai.gr/files/temp//0FF7FC6BDE36DF8E6923A6D07A4F3700.jpg" width="640" /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.skai.gr/news/culture/article/224998/ekdiloseis-gia-tin-elliniki-glossa-stin-akadimia-athinon/">εικόνα</a></div>
</div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-31718995471879634792013-07-28T14:37:00.001+03:002013-07-28T14:39:03.848+03:00Κοινές λέξεις από την εποχή των Παγετώνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>«Αναζήτηση της πρωτο-γλώσσας»</b></span></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliBqPBJVR93RPCPVgx8EyFW4gi4xoA04HupWcUuY2Z9w3dopSxXeinZWZHuGl79A_yQGdc7fMzO0GVDL_-jLuFJRIjDE0FG3O7vY1-7zCmLTHASFWCgwzW9GJqOrbS7GElUaqO0BPfdco/s1600/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82.JPG"></a><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliBqPBJVR93RPCPVgx8EyFW4gi4xoA04HupWcUuY2Z9w3dopSxXeinZWZHuGl79A_yQGdc7fMzO0GVDL_-jLuFJRIjDE0FG3O7vY1-7zCmLTHASFWCgwzW9GJqOrbS7GElUaqO0BPfdco/s1600/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82.JPG"><img border="0" height="538" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliBqPBJVR93RPCPVgx8EyFW4gi4xoA04HupWcUuY2Z9w3dopSxXeinZWZHuGl79A_yQGdc7fMzO0GVDL_-jLuFJRIjDE0FG3O7vY1-7zCmLTHASFWCgwzW9GJqOrbS7GElUaqO0BPfdco/s640/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82.JPG" width="640" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><br /><span style="color: #0c343d;">Νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Ρέντινγκ – University of Reading</span></b><span style="color: #0c343d;"> – της Βρετανίας δείχνει ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην Εποχή των Παγετώνων στην Ευρώπη, πριν από 15.000 χρόνια, ενδέχεται να χρησιμοποιούσαν, σε ορισμένη μορφή, λέξεις κοινές που χρησιμοποιούμε σήμερα στην καθημερινότητά μας.<br /><br /><b>Χρησιμοποιώντας στατιστικά μοντέλα, </b>ο καθηγητής της Εξελεγκτικής Βιολογίας, MarkPagel και η ομάδα του, προέβλεψε ότι ορισμένες λέξεις έχουν αλλάξει με πολύ αργό ρυθμό στη διάρκεια του χρόνου, έτσι που, να διατηρήσουν ίχνη από λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι του σημερινού ανθρώπου πάνω από 10 χιλιάδες χρόνια.<br /><br /><b>Οι επισημάνσεις αυτές δείχνουν</b> την ύπαρξη ενός γλωσσικού υπερ-οικογενειακού δένδρου που ενώνει επτά μεγάλες γλωσσικές οικογένειες της Ευρασίας.<br /><br /><b>Την ινδοευρωπαϊκή, </b>την Ουραλική, την Αλταϊκή, την Καρτβελιανή, την Δραβιδιανή, την Τσούσκτσε-Καμτσάλκαν και την Εσκιμο-Αλεουτιανή (νήσοι Αλεούται -Αλάσκας).</span></span><span style="color: #0c343d;"><span style="font-size: large;"><b>Μέχρι τώρα, οι γλωσσολόγοι</b> είχαν στηριχθεί αποκλειστικά στη μελέτη των κοινόχρηστων ηχητικά λέξεων για τον εντοπισμό της πρωτο-γλώσσας, από την οποία για παράδειγμα προέρχονται οι λέξεις Πάτερ ή η Φάδερ. Μια δυσκολία στην προσέγγιση είναι ότι οι δύο λέξεις μπορεί να έχουν ίδια ηχητική απόδοση και αυτό να είναι τυχαίο και όχι ότι ανήκουν στην ίδια γλωσσική ομάδα.</span><span style="font-size: large;"><br /><b><br />Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, </b>η ομάδα του καθηγητή Pagel, έδειξε ότι ένα υποσύνολο λέξεων που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ομιλία, είναι πιθανό να διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα (χιλιετίες)<br /><b><br />Η ομάδα χρησιμοποίησε</b> αυτή τη μέθοδο για να ανακαλύψει λέξεις που ενδέχεται να έχουν κοινούς ήχους, κάτι το οποίο έδινε μια βάσιμη θεώρηση ότι οι ηχητικές ομοιότητες δεν ήταν τυχαίες.<br /><br /><b>Ο καθηγητής Mark Pagel </b>της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου Ρέντινγκ είπε:<br /><br />«<i><b>Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε</b> ένα συγκεκριμένο σύνολο λέξεων στην καθημερινή ομιλία είναι κάτι κοινό σε όλες τις ανθρώπινες γλώσσες. Ανακαλύψαμε αριθμούς, αντωνυμίες και ειδικά επιρρήματα που αντικαταστάθηκαν πολύ αργά στη χρονική διάρκεια μια γλωσσικής εξέλιξης, που συμβαίνει μέσα σε 10 χιλιάδες χρόνια ή και περισσότερα.</i></span></span><br />
<div>
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><i><br />Γενικός κανόνας είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται περισσότερο από μία φορά στην καθημερινή ομιλία μας και μπορεί να φθάνουν σε επτά ως δέκα επαναλήψεις καθημερινά, έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποδηλώνουν τη βαθιά καταγωγή τους στην ευρασιατική γλωσσική υπερ-οικογένεια</i>».<br /><br /><b>Σε προηγούμενη έρευνα του καθηγητή Pagel</b> για την εξέλιξη της γλώσσας, είχε δημιουργηθεί η εικόνα της εξέλιξης 7.000 ανθρωπίνων γλωσσών.<br /><br /><b>Ο καθηγητής με την ερευνητική του ομάδα </b>έχει τεκμηριώσει τις κοινές συνήθειες στον τρόπο που χρησιμοποιείται η γλώσσα και ερεύνησε γιατί ορισμένες λέξεις έχουν διαιωνισθεί και άλλες απέτυχαν να διατηρηθούν με την πάροδο του χρόνου.<br /><br /><b>Αυτό γίνεται με τη χρήση στατιστικών εκτιμήσεων </b>σε ένα ποσοστό λεξικών αντικαταστάσεων που πραγματοποιήθηκαν στο λεξιλόγιο της ινδο-ευρωπαϊκής γλώσσας.<br /><b><br />Η διακύμανση του ποσοστού</b> της αντικατάστασης των λέξεων σε ένα λεξιλόγιο φέρνει και την ανάλογη απόκλιση μεταξύ των κοινών γλωσσών.</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<a href="http://www.mikres-ekdoseis.gr/2013/07/blog-post_28.html">πηγή</a></div>
</div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-72016666808675633712013-04-13T23:06:00.001+03:002013-04-13T23:08:59.403+03:00Λόγιες φράσεις - Αρχαίες - Βυζαντινές - Νεοελληνικές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj40DGnz8AM29Z05ulBitH2GJ_RgzRAdAv9vIMczGOnccWA7BYZLiAI1YKRV9dKn-w7CC33TqLLM_VGTE0-E8M47uUWN0K8Oq7_azdaxf_E8Y22bJ06kduUD7fjTAp2rWB_6vmls1xq/s1600/60-150++Portrait+de+Jeune+femme+au+Stylet,+dite+Sappho++31x34+cm++IV%C3%A8me+Style++Pomp%C3%A9i,+Insula+occidentalis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj40DGnz8AM29Z05ulBitH2GJ_RgzRAdAv9vIMczGOnccWA7BYZLiAI1YKRV9dKn-w7CC33TqLLM_VGTE0-E8M47uUWN0K8Oq7_azdaxf_E8Y22bJ06kduUD7fjTAp2rWB_6vmls1xq/s640/60-150++Portrait+de+Jeune+femme+au+Stylet,+dite+Sappho++31x34+cm++IV%C3%A8me+Style++Pomp%C3%A9i,+Insula+occidentalis.jpg" width="602" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #660000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><b><u>ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ</u>: <a href="http://kostasvakouftsis.blogspot.gr/">http://kostasvakouftsis.blogspot.gr/</a></b></span></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀβρόχοις ποσίν: με στεγνά πόδια, χωρίς κόπο (μεταφορικά)</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂβυσσος ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου: ανεξερεύνητη η ψυχή του ανθρώπου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂγνωστοι αἱ βουλαί τοῦ Ὑψίστου: άγνωστες οι σκέψεις του Θεού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂγομαι καί φέρομαι: καθοδηγούμαι, παρασύρομαι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀγρόν ἠγόρασε: αδιαφόρησε, δεν ενδιαφέρθηκε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ: ολόγυμνος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀδήριτος ἀνάγκη: επιτακτική, άμεση ανάγκη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αἰδώς Ἀργεῖοι: ντροπή, κύριοι ! χρειάζεται και λίγο φιλότιμο !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αἰέν ἀριστεύειν : πάντοτε να είσαι πρώτος</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αἰχμή δόρατος : το δυνατότερο σημείο, το ισχυρότερο ατού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂκουσον, ἂκουσον : τι θράσος, τι αναίδεια !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂκρον ἂωτον : αποκορύφωμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀλήστου μνήμης : αλησμόνητος, αξέχαστος (ειρωνικά συνήθως)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂλλοθι : αλλού – δικαιολογία, ελαφρυντικό (μτφ)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἅμα τῇ ἐμφανίσει (γενέσει κ.α.) : με την εμφάνιση ….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀμαχητί : χωρίς μάχη, χωρίς αντίσταση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἅμ’ ἒπος ἅμ’ ἒργον : μόλις το είπε και το έκανε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀμισθί : χωρίς μισθό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂμοιρος εὐθυνῶν : χωρίς ευθύνη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνάγκᾳ καί θεοί πείθονται : στην ανάγκη υποκύπτουν ακόμη και θεοί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνακρούω πρύμναν : οπισθοχωρώ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνάστα ὁ Κύριος : χαμός, φασαρία (μτφ)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀναφανδόν : φανερά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνεπιστρεπτί : χωρίς επιστροφή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂνευ χαρτοφυλακίου : υπουργός χωρίς υπουργείο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνήκεστος βλάβη : αθεράπευτη βλάβη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂνθρακες ὁ θησαυρός : ο θησαυρός αποδείχτηκε ασήμαντος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀντίπαλον δέος : αντίπαλος ίσης αξίας που εξασφαλίζει την ισορροπία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀντί πινακίου φακῆς :για ένα ασήμαντο ποσό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂνω ποταμῶν : εξωφρενικός, παράλογος</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀνωτέρα βία : εξωτερικός εξαναγκασμός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂπαγε τῆς βλασφημίας : μη το πεις αυτό (γιατί θα είναι βλασφημία)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπ’ ἂκρου εἰς ἂκρον : παντού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἅπαξ διά παντός : μια για πάντα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπείρου κάλλους : απαράδεκτα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπ’ ἐναντίας : αντίθετα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπεταξάμην τόν Σατανᾶν : για πρόσωπο ή συνήθεια που εγκαταλείψαμε ή απαρνηθήκαμε (από το μυστήριο της βάφτισης)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπευκταῖον : δυσάρεστο, συμφορά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπέχω παρασάγγας : απέχω πάρα πολύ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπνευστί : χωρίς αναπνοή, μονορούφι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπό ἀμνημονεύτων χρόνων : από τα αρχαιότατα χρόνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀποδημῶ εἰς Κύριον : πεθαίνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀποδιοπομπαῖος τράγος : εξιλαστήριο θύμα, αυτός που φορτώνεται τις ευθύνες των άλλων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀποκηρύσσω μετά βδελυγμίας : αποδοκιμάζω κάτι με αηδία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀποκύημα φαντασίας : δημιούργημα φαντασίας, ψέμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπολωλός πρόβατον : παραστρατημένος, αυτός που βγήκε από το δρόμο του Θεού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπό μηχανῆς θεός : άνθρωπος που δίνει λύση στο αδιέξοδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπονενοημένον διάβημα : πράξη απόγνωσης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπορία ψάλτου βήξ : λέγεται γι’ αυτούς που προβάλλουν εύκολα αβάσιμες δικαιολογίες, όταν βρεθούν σε δυσχερή θέση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι : τα’ χω εντελώς χαμένα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀποφράς ἡμέρα : καταραμένη μέρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂρατε πύλας : ανοίξτε τις πόρτες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀργία ἐστί μήτηρ κακίας : η έλλειψη εργασίας γεννά κακές πράξεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂρδην : τελείως, συθέμελα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἆρον ἆρον : με το έτσι θέλω (μεταφορικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂρτος καί θεάματα : μεγαλειώδη θεάματα για εντυπωσιασμό του λαού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀρχῆς γενομένης : αρχίζοντας από<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀσθενής καί ὁδοιπόρος ἁμαρτίαν οὐκ ἒχει : για όσους παραβιάζουν τη νηστεία λόγω αρρώστειας ή ταξιδιού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀσκαρδαμυκτί : χωρίς ανοιγοκλείσιμο των ματιών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀσκός τοῦ Αἰόλου : αφήνω να ξεχυθούν μύρια κακά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂς ὂψεται (ὁ, ἡ κ.λ.π.) : φταίει ο, η …<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀσυζητητί : χωρίς συζήτηση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂσωτος υἱός : σπάταλος, διεφθαρμένος άνθρωπος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀτιμωρητί : χωρίς τιμωρία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αὐθημερόν : την ίδια μέρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αὐθωρεί καί παραχρῆμα : αμέσως, στη στιγμή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αὐτός ἒφα : αυτός το είπε (κάποιος με κύρος, άρα δεν κάνει λάθος)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἂφεσις ἁμαρτιῶν : συγχώρεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀφ΄ ἑνός μέν … ἀφ’ ἑτέρου δέ : από τη μια … από την άλλη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀφ’ ὑψηλοῦ : από ψηλά, με περιφρόνηση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἀχίλλειος πτέρνα : αδύνατο σημείο ἅψε σβῆσε : πολύ γρήγορα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">βαδίζω τήν πεπατημένην : ακολουθώ την παραδοσιακή πορεία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">βαίνω κατ΄ εὐχήν : προχωρώ ευνοϊκά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">βασιλικώτερος τοῦ βασιλέως : πιο βασιλικός από τον ίδιο το βασιλιά, πολύ φανατικός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">βίος ἀβίωτος : ζωή ανυπόφορη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">βίος καί πολιτεία : άνθρωπος με ζωή γεμάτη περιπέτειες, ανήθικος άνθρωπος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γαῖα πυρί μειχθήτω : ας καταστραφούν όλα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γελᾷ ὁ μωρός κἂν τι μή γελοῖον ᾖ : ο ανόητος γελά, ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα αστείο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γενεαί δεκατέσσαρες (τον πέρασε) : του έβρισε όλο του το σόι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γῆ καί ὕδωρ (δίδω) : παραδίδομαι άνευ όρων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γηραιά Ἀλβιών : λέγεται για την παμπόνηρη Βρετανία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γηράσκω ἀεί πολλά διδασκόμενος : όσο γερνώ τόσο μαθαίνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γῆς Μαδιάμ : άνω κάτω, πλήρης καταστροφή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γῆ τῆς ἐπαγγελίας : επίγειος παράδεισος, εκπλήρωση προσδοκιών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γλῶσσα λανθάνουσα (τ΄ ἀληθῆ λέγει) : λέγεται όταν από απροσεξία λέμε κάτι που θέλουμε να αποκρύψουμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γνῶθι σαυτόν : γνώρισε τον εαυτό σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γόρδιος δεσμός : πρόβλημα δύσκολο να λυθεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριταί : υποκριτές, διπρόσωποι άνθρωποι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δαίμων τοῦ τυπογραφείου : ο «υπεύθυνος» για τα τυπογραφικά λάθη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δαμόκλειος σπάθη : κίνδυνος που διαρκώς μας απειλεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δεῦρο ἒξω : βγες έξω (το είπε ο Χριστό στο νεκρό Λάζαρο)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δημοσίᾳ δαπάνῃ : με έξοδα του κράτους <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά βίου : σε όλη τη ζωή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά βοῆς : με βοή, με φωνές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά βραχέων : με λίγα λόγια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διαίρει καί βασίλευε : να προκαλείς διχόνοια για να μπορείς να εξουσιάζεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ : με γυμνό μάτι, χωρίς μικροσκόπιο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διάγω βίον : περνώ ζωή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά ζώσης : προφορικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά πυρός καί σιδήρου : με κάθε μέσο ακόμα και βίαια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά ροπάλου : με βίαιο τρόπο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διαρρηγνύω τά ἱμάτια : διαμαρτύρομαι εντονότατα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διαρρήδην : κατηγορηματικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά τῆς πλαγίας ὁδοῦ : μέσω της διπλωματίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων : για κάθε ενδεχόμενο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διά χειρός : με το χέρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διέλαθε τῆς προσοχῆς : ξέφυγε από την προσοχή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δίκαιον τῆς πυγμῆς : το δίκαιο του ισχυρότερου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δίκην + γενική : σαν, όπως ακριβώς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">διυλίζοντες τόν κώνωπα, τήν δέ κάμηλον καταπίνοντες : για ανθρώπους υποκριτές που γκρινιάζουν για ασήμαντα πράγματα και ανέχονται άλλα πολύ σοβαρότερα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δοθείσης εὐκαιρίας : αν δοθεί ευκαιρία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δοῦναι καί λαβεῖν : δοσοληψίες, πάρε – δώσε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δούρειος ἵππος : μέσο εξαπάτησης (μεταφορικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δρακόντεια μέτρα : πολύ σκληρά μέτρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δράττομαι τῆς εὐκαιρίας : αρπάζω την ευκαιρία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δρυός πεσούσης πᾶς ἀνήρ ξυλεύεται : όταν κανείς δυστυχήσει, όλοι κοιτάζουν να επωφεληθούν από τη δυστυχία του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">δῶρον ἂδωρον : άχρηστο, ανώφελο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒγινε πῦρ καί μανία : θύμωσε πάρα πολύ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐδέησε : έγινε δυνατό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἲθισται : είναι συνηθισμένο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἶπα καί ἐλάλησα, ἁμαρτίαν οὐκ ἒχω : ξεκαθάρισα από πριν τη θέση μου, τώρα δεν έχω καμία ευθύνη για ό,τι έγινε ή θα γίνει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰρήσθω ἐν παρόδῳ : ας πούμε με την ευκαιρία αυτή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς (ἐς) αὒριον τά σπουδαῖα : ας αφήσουμε για αύριο τα πιο σημαντικά ζητήματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς ἐπήκοον : φανερά, μπροστά σε όλους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς κόρακας : στο διάβολο (μεταφορικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς μάτην : μάταια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη : από τα οποία έχει φτιαχθεί ( για κάτι που διαλύεται)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τάς ἀγκάλας τοῦ Μορφέως : σε βαθύτατο ύπνο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τάς ἑλληνικάς καλένδας : για κάτι που αναβάλλεται ή δε θα γίνει ποτέ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τό διηνεκές : για πάντα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τόν λάκκον τῶν λεόντων : πολύ δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τόπον χλοερόν : σε μέρος δροσερό (από τη νεκρώσιμη ακολουθία)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον : στην κόλαση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εἰς ὦτα μή ἀκουόντων : για ανθρώπους που δεν ακούνε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἑκατέρωθεν : και από τις δύο πλευρές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ βάθρων : από τα θεμέλια, από τις ρίζες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ γενετῆς : από τη στιγμή της γέννησης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ νέου : πάλι, ξανά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκπάγλου καλλονῆς : εξαιρετικής ωραιότητας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ παραδρομῆς : από απροσεξία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ περιτροπῆς : ο ένας μετά τον άλλο, διαδοχικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ προοιμίου : εξαρχής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκτοξεύω μύδρους : επιτίθεμαι με σφοδρές κατηγορίες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τοῦ μή ὂντος : από το τίποτε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τοῦ πονηροῦ : με κακή πρόθεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τῶν ἐνόντων : με ό,τι υπάρχει, όπως όπως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τῶν προτέρων : από πρωτύτερα (a priori)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τῶν ὑστέρων<span lang="EN-US"> : </span>έπειτα<span lang="EN-US"> (a posteriori)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἂνευ : απαραίτητος, αναντικατάστατος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἑκών ἂκων : θέλοντας και μη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ : επιπόλαια, αστόχαστα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐλέῳ (τοῦ, τῆς …) : με την παρέμβαση, με τη βοήθεια …<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἕνα ἀλλά λέοντα : για κάποιον που, αν και μόνος σε μια δύσκολη κατάσταση, τα καταφέρνει μια χαρά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐναρκτήριον λάκτισμα : σύνθημα έναρξης, έναρξη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν βρασμῷ ψυχῆς : σε στιγμή ψυχικής σύγχυσης και ταραχής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν διαστάσει : λέγεται για ανδρόγυνα που ετοιμάζονται να χωρίσουν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒνδον σκάπτε : εξέταζε βαθιά τον εαυτό σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν δυνάμει – ἐν ἐνεργείᾳ : για κάτι ή κάποιον που δεν είναι τώρα αλλά μπορεί να γίνει στο μέλλον – για κάτι ή κάποιον που είναι ήδη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ : σε κατάλληλο χρόνο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐνθάδε κεῖται : εδώ είναι θαμμένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒνθεν καί ἒνθεν : και από τη μια και από την άλλη πλευρά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν καιρῷ : κάποτε ἐν κατακλεῖδι : τελειώνοντας, στο τέλος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν ὀνόματι : στο όνομα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἑνός κακοῦ μύρια ἕπονται : το ένα κακό ακολουθούν πολλά άλλα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ : ακαριαία, ξαφνικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν τάχει : γρήγορα, βιαστικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν τέλει : τελικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου : στη ροή της κουβέντας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐν χορῷ : όλοι μαζί, ταυτόχρονα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐνώπιος ἐνωπίῳ : πρόσωπο με πρόσωπο, τετ α τετ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ἀγχιστείας : συγγένεια από γάμο (αντίθετο : ἐξ αίματος)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων : από μικρό παιδί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ἅπαντος : οπωσδήποτε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξαπίνης : ξαφνικά, απροσδόκητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξάψαλμος (ψάλλω τον …) : του έκανε πολλές παρατηρήσεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ἡμισείας : μισά μισά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ἰδίων τά ἀλλότρια : όταν κρίνει κανείς ξένες υποθέσεις με βάση τις δικές του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ οἰκείων τά βέλη : επιθέσεις που προέρχονται από φιλικά πρόσωπα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξ ὂνυχος τόν λέοντα : όταν μπορούμε να καταλάβουμε το χαρακτήρα ενός ανθρώπου από μια μικρή ένδειξη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐξώλης καί προώλης : ανήθικος, διεστραμμένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπ’ αὐτοφόρῳ : τη στιγμή της κλοπής ή της παρανομίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒπεα πτερόεντα : λόγια του αέρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπέκεινα : πέρα από, μακρύτερα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἕπεται συνέχεια : συνεχίζεται<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπέχει θέσιν : αντικαθιστά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί κεφαλῆς : αρχηγός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί ξύλου κρεμάμενος : αδέκαρος, σε άθλια κατάσταση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς : στην κόψη του ξυραφιού, σε κρισιμότατο σημείο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπιούσιος : το καθημερινό ψωμί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί παντός ἐπιστητοῦ : για κάθε ζήτημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί τάπητος : υπό συζήτηση (μεταφορικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων : για ανθρώπους δύσπιστους που θέλουν απτές αποδείξεις για να πειστούν για κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐπ’ οὐδενί : με κανένα λόγο, με τίποτε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒργα καί ἡμέραι : πράξεις, κατορθώματα, ανήθικα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐρήμην : χωρίς να είναι παρών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἐσχάτη τῶν ποινῶν : θανατική ποινή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἕτερον ἥμισυ : ο σύζυγος ή η σύζυγος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εὐαγές ἵδρυμα : φιλανθρωπικό ίδρυμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εὐήκοον οὖς (τείνω) : ακούω με ευνοϊκή διάθεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εὕρηκα, εὕρηκα : το βρήκα, το βρήκα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εὐσεβεῖς πόθοι : μάταιες ελπίδες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒχουσι γνῶσιν οἱ φύλακες : έχουν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἒχω περί πολλοῦ : τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ζῶντες καί τεθνεῶτες : ζωντανοί και πεθαμένοι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἢγγικεν ἡ ὥρα : έφτασε η ώρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἡ ἒξωθεν καλή μαρτυρία : η επιδοκιμασία και καλή γνώμη του κόσμου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἐνώσει : η δύναμη στην ενότητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἡ κατιοῦσα : ο κατήφορος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἥκιστα : ελάχιστα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἡλίου φαεινότερον : ολοφάνερο</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἥμαρτον : συγγνώμη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἥξεις ἀφήξεις : λέγεται για κάτι διφορούμενο ή ασαφές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ἡσαῒου τό ἀνάγνωσμα : μεγάλη ιστορία που δε μας ενδιαφέρει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἥσσονος σημασίας : μικρότερης σημασίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Θεοῦ θέλοντος : αν θέλει ο Θεός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">θεράπων ἰατρός : ο γιατρός που μας παρακολουθεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">θοῦ, Κύριε, φυλακήν τῷ στόματί μου : φύλαξέ με, Κύριε, να μην πω κάτι κακό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰδίοις ὂμμασιν : με τα ίδια του τα μάτια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰδού ἡ Ρόδος ἰδού καί τό πήδημα : πρόσκληση σε κάποιον να πραγματοποιήσει κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰδού ὁ νυφίος ἒρχεται : απροσδόκητη εμφάνιση προσώπου καθοριστικού σε μια περίσταση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰθύνουσα τάξις : η τάξη που κυβερνά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰθύνων νοῦς : αυτός που διευθύνει μια επιχείρηση, ο «εγκέφαλος» της<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ἰώβειος ὑπομονή : πολύ μεγάλη υπομονή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">καθεστηκυῖα τάξις : κυρίαρχο σύστημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">καινά δαιμόνια : νέες, επαναστατικές ιδέες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">καλῇ τῇ πίστει : καλοπροαίρετα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">καλῶς ἐχόντων τῶν πραγμάτων : αν η κατάσταση είναι καλή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά κόρον : σε υπερβολικό βαθμό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά κράτος : ολωσδιόλου, εντελώς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά πόδας (ἀκολουθώ) : κυνηγώ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατ’ ἀποκοπήν : για αμοιβή που υπολογίζεται εκ των προτέρων συνολικά για όλη την εργασία και καταβάλλεται εφάπαξ και όχι τμηματικά σε ημερομίσθια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά συνθήκην ψεύδη : συμβατικά , τυπικά ψεύδη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά συρροήν : συνεχόμενα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά τό δοκοῦν : κατά τη γνώμη του, αυθαίρετα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατά φαντασίαν ἀσθενής : άρρωστος στη φαντασία του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατ’ ἐξοχήν : κυρίως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κατόπιν ἑορτῆς : αργά πια, τώρα είναι ανώφελο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κεκλεισμένων τῶν θυρῶν : με κλειστές πόρτες, χωρίς την παρουσία κοινού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ : για κάτι ξαφνικό και αναπάντεχο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κλεινόν ἂστυ : ένδοξη πόλη (λέγεται κυρίως για την Αθήνα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κοιμῶμαι τόν ὕπνον τοῦ δικαίου : δεν παίρνω χαμπάρι τι γίνεται γύρω μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κοινῇ συναινέσει : με κοινή συγκατάθεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κομίζω γλαῦκα ἐς Ἀθήνας : παρουσιάζω ως καινούριο κάτι ήδη γνωστό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κολοφών δόξης : αποκορύφωμα δόξας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κρανίου τόπος : κόλαση (μεταφορικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κράτος ἐν κράτει : κάθε ομάδα που συμπεριφέρεται ως αυτόνομη εξουσία στο πλαίσιο ενός αυτόνομου κράτους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κροκοδείλια δάκρυα : υποκριτικά δάκρυα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κτῆμα ἐς ἀεί : αιώνιο απόκτημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">κύκνειον ᾆσμα : τελευταίο έργο ενός πνευματικού δημιουργού πριν το θάνατό του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">λαμβάνει χώραν : συμβαίνει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">λευκή περιστερά : εντελώς αθώος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">λίθοι καί πλίνθοι καί κέραμοι ἀτάκτως ἐρριμμένα : για πράγματα που βρίσκονται σε μεγάλη αταξία ή σύγχυση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι : καλότυχοι οι κουτοί, οι αγαθιάρηδες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μάννα ἐξ οὐρανοῦ : ανέλπιστη βοήθεια μάντις κακῶν : προφήτης συμφορών</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ματαιότης ματαιοτήτων (τά πάντα ματαιότης) : όλα είναι μάταια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μάχαιραν δώσεις μάχαιραν λαμβάνεις : ό,τι κακό κάνει κανείς, ίδιο κακό θα τον βρει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μετά βαΐων καί κλάδων : θριαμβευτική υποδοχή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μεταξύ σφύρας καί ἂκμονος : ανάμεσα σε δύο κακά, σε δύο εμπόδια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μέτρον ἂριστον : απόφευγε τα άκρα, ακολούθησε τη μεσότητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μέχρι κεραίας : με απόλυτη ακρίβεια, με κάθε λεπτομέρεια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μέχρι μυελοῦ ὀστέων : ως το τέλος, τελείως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μέχρι ἀποδείξεως τοῦ ἐναντίου : μέχρι ν’ αποδειχτεί το αντίθετο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μέχρις ἐσχάτων : ως το τέλος, ως το θάνατο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μηδέν ἂγαν : μην κάνεις τίποτα υπερβολικό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μηδενός ἐξαιρουμένου : χωρίς καμία εξαίρεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μῆλον τῆς Ἒριδος : αντικείμενο διεκδίκησης, αιτία διαμάχης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μή μου ἅπτου : πολύ ευαίσθητος, μυγιάγγιχτος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μνήσθητί μου, Κύριε : τι’ ναι τούτο πάλι (μτφ)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">μόλις καί μετά βίας : με πολύ μεγάλη δυσκολία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">νόστιμον ἦμαρ : ημέρα επιστροφής στην πατρίδα από τα ξένα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">νυχθημερόν : νύχτα και ημέρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ξένιος Ζεύς : ο Δίας, ο προστάτης της φιλοξενίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ξύλον ἀπελέκητον : άνθρωπος αγράμματος και άξεστος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁ ἐξ ἀπορρήτων : ο ιδιαίτερος γραμματέας, ο μυστικοσύμβουλος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οἱ καιροί οὐ μενετοί : οι περιστάσεις δεν επιτρέπουν αδράνεια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οἱ παροικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ : όσοι γνωρίζουν τα γεγονότα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὀκλαδόν : κάθισμα στο δάπεδο σταυροπόδι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁ κύβος ἐρρίφθη : λέγεται όταν παίρνεται μια κρίσιμη απόφαση (μτφ)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὅ μή γένοιτο : πράγμα που εύχομαι να μη γίνει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὀμφαλός τῆς γῆς : το κέντρο της γης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὂνειρον θερινῆς νυκτός : επιθυμία που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁ νοῶν νοείτω : όποιος έχει μυαλό, ας καταλάβει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὅπερ ἒδει δεῖξαι : αυτό που έπρεπε να αποδειχθεί, αποδείχτηκε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὅπου οὐ πίπτει λόγος πίπτει ράβδος : όπου δεν πιάνει «λόγος», πέφτει ξύλο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁ πρῶτος διδάξας : ο πρώτος που το δίδαξε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁσονούπω : σε λίγο χρόνο, όπου να’ ναι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὁ τελευταῖος τροχός τῆς ἁμάξης : άνθρωπος που δεν έχει καμία εξουσία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐαί τοῖς ἡττημένοις : αλίμονο στους νικημένους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐ γάρ ἒρχεται μόνον : λέγεται για τα γηρατειά και τα κακά που φέρνουν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐδείς ἀγνωμονέστερος τοῦ εὐεργετηθέντος : κανείς πιο αχάριστος απ’ αυτόν που ευεργετήθηκε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐδείς μετά Χριστόν προφήτης : για όποιον ισχυρίζεται ότι ήξερε κάτι όταν πλέον είναι γνωστό σε όλους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ : δεν υπάρχει κάτι δυσάρεστο που να μην έχει και ευχάριστες πλευρές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐδέν κρυπτόν ὑπό τόν ἥλιον : τίποτε δεν μπορεί να παραμείνει κρυφό για πάντα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐδόλως : καθόλου, με κανένα τρόπο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐκ ἂν λάβοις παρά τοῦ μή ἒχοντος : δεν μπορείς να πάρεις από<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">εκείνον που δεν έχει</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τό εὖ : το καλό δε βρίσκεται στο πολύ, η ποιότητα όχι στην ποσότητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐκ ἐπ’ ἂρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἂνθρωπος : ο άνθρωπος έχει και πνευματικές ανάγκες, εκτός από υλικές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὐ παντός πλεῖν ἐς Κόρινθον : δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στην Κόρινθο, ν’ αποκτήσει δηλ. ένα ακριβό πράγμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὒριος ἂνεμος : ευνοϊκός αέρας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὕτω καθ’ἐξῆς : και με όμοιο τρόπο στα επόμενα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων : αφού έτσι έχουν τα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">οὕτως ἢ ἂλλως : έτσι ή αλλιώς, οπωσδήποτε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ : αντεκδίκηση, ό,τι μου έκανες θα σου κάνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὀψόμεθα : θα δούμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παιδιόθεν : από την παιδική ηλικία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παίζομεν ἐν οὐ παικτοῖς : ασχολούμαστε επιπόλαια με πράγματα σοβαρά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πακτωλός χρημάτων : άφθονα χρήματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πάλαι ποτέ : κάποτε στο παρελθόν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πάντα ρεῖ : όλα αλλάζουν, τίποτε δε μένει σταθερό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πάππου πρός πάππον : από πολύ παλιά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρανάλωμα τοῦ πυρός (γίνομαι) : καίομαι εντελώς, ολοκληρωτικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρά φύσιν : αντίθετα με τη φύση, μη φυσιολογικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρέδωκε τό πνεῦμα : πέθανε, τελείωσε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ το ποτήριον τοῦτο : όταν θέλουμε ν’αποφύγουμε μια δύσκολη κατάσταση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρ’ἐλπίδα : χωρίς να το περιμένει κανείς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">παρρησίᾳ : με θάρρος και ειλικρίνεια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πάσης φύσεως : κάθε είδους <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πατεῖς με πατῶ σε : λέγεται για μεγάλο συνωστισμό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πενία τέχνας κατεργάζεται : οι στερήσεις μας κάνουν εφευρετικούς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περαιτέρω : πιο πέρα, παρακάτω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περί ἀέρων και ὑδάτων : για άσχετα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περί ἂλλα τυρβάζῃ : ασχολείται με άσχετα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περίοδος ἰσχνῶν ἀγελάδων : εποχή φτώχειας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περί ὀρέξεως οὐδείς λόγος : μη ρωτάτε για όρεξη, έχουμε πολλή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περιούσιος λαός : λαός εκλεκτός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">περιπλανώμενος Ἰουδαῖος : περιπλανώμενος άνθρωπος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πέτρα σκανδάλου : η αιτία του σκανδάλου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πλανῶμαι πλάνην οἰκτράν : ξεγελιέμαι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πλήρης ἡμερῶν : άνθρωπος πολύ μεγάλης ηλικίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πλούσια τά ἐλέη σου : πλούσια τα αγαθά που μας χαρίζεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πνέω (τά) μένεα : είμαι φοβερά θυμωμένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πνέω τά λοίσθια : βρίσκομαι στα πρόθυρα του θανάτου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πόθεν ἒσχες : από πού τα απέκτησες ; - φορολογική διάταξη με την οποία δηλώνουμε τον τρόπο με τον οποίο αποκτάμε τα χρήματα για την αγορά περιουσιακών στοιχείων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρηνηδόν : μπρούμυτα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρό ἀμνημονεύτων χρόνων : εδώ και πάρα πολλά χρόνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρός ἐπίρρωσιν : για ενίσχυση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρός κέντρα λακτίζεις : ματαιοπονείς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρόσω ὁλοταχῶς : εμπρός με όλη την ταχύτητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρό τετελεσμένου γεγονότος : μπροστά σε τελεσίδικο γεγονός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πρό τῶν πυλῶν : πολύ κοντά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πύξ λάξ : με μπουνιές και κλωτσιές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">πύρρειος νίκη : νίκη με τόσες απώλειες που ισοδυναμεί με ήττα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σαρδόνιος γέλως : γέλιο σαρκαστικό και μοχθηρό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σημεῖα καί τέρατα : τρομερά, απίστευτα ή απαράδεκτα πράγματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σιγήν ἰχθύος : απόλυτη σιωπή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σισύφειον ἒργον : ματαιοπονία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σιωπή τῶν ἀμνῶν : για σφαγή αθώων που δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σολομώντειος λύσις : έξυπνη λύση ενός προβλήματος που ικανοποιεί όλους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σπείρω ἀνέμους καί θερίζω θυέλλας : κάνω κάτι κακό που στρέφεται εναντίον μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σπεῦδε βραδέως : προχώρα σ’ ό,τι έχεις σκοπό να κάνεις χωρίς βιασύνη αλλά με σύνεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">στεντόρεια φωνή : δυνατή και βροντώδη φωνή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">στήλη ἅλατος (μένω) : μένω ακίνητος από έντονη έκπληξη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">στῶμεν καλῶς : ας σταθούμε με προσοχή και ευλάβεια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">συλλήβδην : συνολικά, όλοι μαζί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">συμβαίνει καί εἰς Παρισίους : το λέμε για παράξενα περιστατικά που συμβαίνουν και σε πολιτισμένα μέρη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σύν Ἀθηνᾷ και χεῖρα κίνει : μην περιμένεις τα πάντα από το Θεό, προσπάθησε και συ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σύν γυναιξί καί τέκνοις : με τις οικογένειές τους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σύν τοῖς ἂλλοις : εκτός από τ’ άλλα, επίσης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">σώας τάς φρένας (ἒχω) : έχω τα λογικά μου, δεν είμαι τρελός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τ΄ἀγαθά κόποις κτῶνται : τα αγαθά αποκτούνται με μόχθο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά ἂδυτα τῶν ἀδύτων : τα πιο βαθιά και απροσπέλαστα μέρη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά ἐν οἲκῳ μή ἐν δήμῳ : τα προσωπικά μας δεν πρέπει να βγαίνουν στη δημοσιότητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά ἐξ ἁμάξης : προσβολές, βρισιές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά καθέκαστα : τα γεγονότα, οι λεπτομέρειες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά κακῶς κείμενα : το σύνολο των αρνητικών πλευρών μιας κατάστασης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τἀνάπαλιν : το αντίστροφο, το αντίθετο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά παιδία παίζει : για ενήλικους που φέρονται με παιδικό τρόπο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τά (τοῦ) Καίσαρος (τῷ) Καίσαρι : ας αποδίδουμε στον καθένα ό,τι του αρμόζει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ταῦρος ἐν ὑαλοπωλείῳ : τα έκανε γυαλιά καρφιά, άνω κάτω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τείνω χεῖρα βοηθείας : προσφέρω βοήθεια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τήν ἂγουσαν: (πήρε) το δρόμο προς …<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τήν ἀνάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος : προθυμοποιούμαι να κάνω κάτι που αναγκαστικά θα έκανα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν : όταν συγκρίνουμε πράγματα που ξέρουμε ότι δεν έχουν απόλυτη ομοιότητα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τηρῶ τά προσχήματα : υποκρίνομαι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τιμῆς ἓνεκεν : για να τιμηθεί (ένα πρόσωπο)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">(αλτ) τίς εἶ ; : (στοπ), ποιος είσαι ;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό δίς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ : το να κάνει κάποιος το ίδιο σφάλμα δύο φορές δε δείχνει σοφό άνθρωπο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό εὖ ζῆν : το να ζει κανείς καλά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό ζῆν ἐπικινδύνως : το να ζει κάποιος επικίνδυνα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό κατά δύναμιν : αυτό που μπορούμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό μέν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δέ σάρξ ἀσθενής : έχω τη διάθεση αλλά όχι και τη δύναμη να κάνω κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό μή χεῖρον βέλτιστον : από δύο κακά προτιμότερο είναι το λιγότερο κακό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τόν ἂρτον τον ἐπιούσιον : την καθημερινή τροφή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον : δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τη μοίρα του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό πλήρωμα τοῦ χρόνου : ο κατάλληλος καιρός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τό πῦρ το ἐξώτερον : η κόλαση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τοῦ λόγου τό ἀσφαλές : η απόδειξη του λόγου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τούς ζυγούς λύσατε : διαλυθείτε (γυμναστικό παράγγελμα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τοὐτέστιν : δηλαδή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τραγέλαφος : αλλόκοτο και αφύσικο πράγμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τρικυμία ἐν κρανίῳ : σύγχυση, τα’ χω χαμένα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τύπος καί ὑπογραμμός : υπόδειγμα ανθρώπου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τύχῃ ἀγαθῇ : με καλή τύχη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τῶν παθῶν μου τόν τάραχον : μεγάλα βάσανα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">τῷ ὂντι : πράγματι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ : λέγεται όταν παρουσιάζεται κάποιος επικίνδυνος πειρασμός που θέλουμε ν’ αποφύγουμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπ΄ ἀτμόν (είμαι) : είμαι σ’ αναμονή για να φύγω ή σ’ ετοιμότητα να κάνω κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπεράνω πάσης ὑποψίας : για άτομα που με τίποτα δεν υποπτευόμαστε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπερβαίνω τά ἐσκαμμένα : ξεπερνώ τα όρια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν : για τα όσια και τα ιερά της πατρίδας μας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος : για την πίστη και την πατρίδα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπέρ τό δέον : περισσότερο απ’ όσο πρέπει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπό μάλης : κάτω από τη μασχάλη (στρατιωτικό παράγγελμα για τα όπλα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπό τήν αἰγίδα : υπό την προστασία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὑπό τήν ἐπήρειαν : κάτω από την επίδραση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φάσκω καί ἀντιφάσκω : λέω και ξελέω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φαῦλος κύκλος : ανώμαλη κατάσταση που δεν έχει διέξοδο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φείδου χρόνου : μη σπαταλάς το χρόνο σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φέρ’ εἰπεῖν : παραδείγματος χάρη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φέρω βαρέως : μου είναι αφόρητο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φέρω εἰς πέρας : ολοκληρώνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φοβοῦ τούς Δαναούς καί δῶρα φέροντας : να φοβάσαι τους εχθρούς, έστω κι αν φέρνουν δώρα, να είσαι δηλ. επιφυλακτικός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φύλλον συκῆς : κάθε μικρό ή τολμηρό ρούχο που αφήνει ακάλυπτο μεγάλο μέρος του σώματος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φύρδην μίγδην : ανάκατα, άνω – κάτω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φύσει καί θέσει : εκ φύσεως και εκ θέσεως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ : όταν μια χρήσιμη συμβουλή αντιμετωπίζεται με αδιαφορία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">φωνή λαοῦ ὀργή Θεοῦ : η κινητοποίηση του λαού έχει μεγάλη δύναμη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">χαίρω ἂκρας ὑγείας : είμαι πολύ καλά στην υγεία μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">χαρᾶς εὐαγγέλια (ἒχω) : νιώθω μεγάλη χαρά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">χάρμα ὀφθαλμῶν : απόλαυση των ματιών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει : χώμα είσαι και στο χώμα θα καταλήξεις (από τη νεκρώσιμη ακολουθία)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν : ας έχουμε χριστιανικό τέλος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ψυχῇ τε καί σώματι : με όλες τις δυνάμεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὢδινεν ὂρος καί ἒτεκε μῦν : κατέβαλε πολλές προσπάθειες με μηδαμινό αποτέλεσμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις : δόξα στον ύψιστο Θεό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς δέλεαρ : σα δόλωμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὧν οὐκ ἒστιν ἀριθμός : αμέτρητος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς διά μαγείας : με τρόπο μαγικό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς εἲθισται : καθώς συνηθίζεται<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡσεί παρών : σα να ήταν παρών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς ἐκ θαύματος : σα να έγινε θαύμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς ἐκ τούτου : για το λόγο αυτό, επομένως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς ἐπί τό πλεῖστον : τις περισσότερες φορές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ : σαν κάτι το εξαιρετικά πολύτιμο και ευπαθές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> </span></o:p><o:p><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> </span></o:p><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b>ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Μολών λαβέ : έλα να τα πάρεις (ο Λεωνίδας στον Ξέρξη όταν του ζήτησε να παραδόσει τα όπλα στις Θερμοπύλες)</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ἲτε , παῖδες Ἑλλήνων : εμπρός Έλληνες ! (στη ναυμαχία της Σαλαμίνας)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Μηδένα πρό τοῦ τέλους μακάριζε : μη λες για κανένα πόσο τυχερός είναι πριν δεις το τέλος του (ο Σόλωνας στον Κροίσο)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ἑάλω ἡ πόλις : κυριεύτηκε η Κωνσταντινούπολη (από τους Τούρκους)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Νίπτω τάς χείρας μου : ο Πόντιος Πιλάτος στη δίκη του Χριστού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ἕν οἶδα, ὅτι οὐδέν οἶδα : ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα (Σωκράτης)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Νενίκηκά σε Σολομών : σε νίκησα Σολομώντα (ο Ιουστινιανός στα εγκαίνια της Αγια –Σοφιάς)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν : ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης για τη χρεοκοπία της Ελλάδας το 1897<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τις ἀγορεύειν βούλεται ; : ποιος θέλει να μιλήσει δημόσια στο λαό ;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Και σύ τέκνον, Βρούτε ; : για δικό μας άνθρωπο όταν αναπάντεχα ανακαλύπτουμε ότι μας πρόδωσε ( τα τελευταία λόγια του Ιούλιου Καίσαρα πριν δολοφονηθεί).</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><u>ΠΗΓΗ</u>:</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://krasodad.blogspot.gr/2013/02/blog-post_758.html"><b>http://krasodad.blogspot.gr/2013/02/blog-post_758.html</b></a></span></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5015569093140739675.post-78396793135407146512013-04-13T22:59:00.001+03:002013-04-13T23:08:37.513+03:00Λεξιλογικοί «Νόστοι» - Αντιδάνεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiHNuuefswkEIqhMppGnlIHayw0mwfoAx2cXWX1J_DRbDp-6h2W3EQBpvXz9G3ScumrGG8BL4prpolHC8CDPsMCgvTKXMnFQkukMFkhL5EoXHWAUica-h4yi9eOhuuw5F6S_lGT1PMzDPm/s1600/%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+babinioti%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiHNuuefswkEIqhMppGnlIHayw0mwfoAx2cXWX1J_DRbDp-6h2W3EQBpvXz9G3ScumrGG8BL4prpolHC8CDPsMCgvTKXMnFQkukMFkhL5EoXHWAUica-h4yi9eOhuuw5F6S_lGT1PMzDPm/s640/%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+babinioti%CF%82.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="color: #660000; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><u>ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ</u>: <a href="http://exagorefsis.blogspot.gr/2011/04/blog-post_9568.html">http://exagorefsis.blogspot.gr/2011/04/blog-post_9568.html</a></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Ο «νόστος», η επιστροφή στην πατρίδα (από το ρήμα νέομαι «επιστρέφω»), δεν χαρακτήρισε μόνο «τη γλυκιά προσμονή τής επιστροφής στην πατρίδα» που κατέληξε στο νόστιμος, αλλά έδωσε και «τον ψυχικό πόνο που γεννάει αυτή η προσμονή», τη νοσταλγία. Και ήταν μάλιστα οι Γάλλοι που κατέφυγαν στις ελληνικές λεξιλογικές πηγές, πλάσσοντας πρώτοι αυτοί το άλγος τού νόστου, το nostalgie. Ετσι, από άλλο δρόμο, η λέξη επέστρεψε στη «λεξιλογική πατρίδα» της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Η επιστροφή μιας λέξης ως δανείου στη γλώσσα από την οποία ξεκίνησε χαρακτηρίζεται ως αντι-δάνειο, ως επιστροφή δανείου, ως επιστροφή μιας λέξης στη γλώσσα στην οποία γεννήθηκε. Από τις πιο αποκαλυπτικές διαδικασίες λειτουργίας τής γλώσσας στο πεδίο συνάντησης των λαών και των πολιτισμών είναι τα αντιδάνεια. Συνιστούν μαρτυρίες τής περιπέτειας στη ζωή των λέξεων και μαζί παραδείγματα τού πόσο αυτά τα κατεξοχήν πνευματικά δημιουργήματα, που είναι οι λέξεις, εξελίσσονται εννοιολογικά περνώντας από γλώσσα σε γλώσσα, από λαό σε λαό, για να ξαναγυρίσουν συχνά στον τόπο καταγωγής τους πραγματοποιώντας έτσι τον «λεξιλογικό νόστο» τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Ποιος περίμενε λ.χ. ότι η σχολαστικότατη έννοια που δηλώνει η αρχαία ελληνική λέξη γραμματική θα επέστρεφε μετά από αιώνες στη σημερινή ελληνική γλώσσα ως γκλάμουρ! Με συνήθη γέφυρα τη λατινική γλώσσα η λέξη πέρασε από τα Ελληνικά στα παλαιά Γαλλικά κι από κει στην παλαιά Αγγλική, όπου η αρχική σημασία «γραμματική», ως γνώση των ολίγων μορφωμένων, πήρε τον χαρακτήρα «τής απόκρυφης γνώσης» και, κατ΄ επέκταση, «τής μαγείας», για να εξελιχθεί μέσω τής Σκωτικής (glammar) στη σημασία «μαγική ομορφιά» (19ος αι.) και κατόπιν- με τη μορφή glamour- σε «γοητεία, αίγλη» με την οποία και επανήλθε στην Ελληνική.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Μια άλλη ενδιαφέρουσα εξέλιξη είχε η αρχαία ελληνική λέξη ποινή. Μέσω πάλι τής Λατινικής και τής παλαιάς Νορμανδικής, το ελληνικό ποινή κατέληξε στο αγγλ. penalty, για να επιστρέψει (ως αντιδάνειο) στην Ελληνική ως πέναλτι, όρος στο ποδόσφαιρο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Δεν «θα ΄κοβε το κεφάλι του» κανείς ότι το ιταλικότατο πιάτσα δεν μπορεί να έχει σχέση με Ελληνικά; Ε, λοιπόν, το πιάτσα ξεκίνησε από το (ήδη αρχαίο) ελληνικό πλατεία (ενν. οδός ), θηλ. τού επιθέτου πλατύς, μέσω τού λατιν. platea («φαρδύς δρόμος» μέσα στην πόλη), πέρασε στην Ιταλική ως piazza (αρχικά plaza), απ΄ όπου ήδη στα μεσαιωνικά χρόνια επέστρεψε στην Ελληνική ως πιάτσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Η έκπληξη κορυφώνεται στην προέλευση τής λ. γόνδολα. Μεταφράζω τι γράφεται σχετικά στο εγκυρότερο λεξικό τής Αγγλικής, στο Random Ηouse Webster΄s College Dictionary, λήμμα gondola: «[εισήλθε στην Αγγλική το] 1540-50 από την Ιταλική, που πάει πίσω στα Βενετσιάνικα, πιθανόν από μεσαιωνικό ελληνικό κοντούρα «μικρό ακτοπλοϊκό σκάφος», θηλ. τού επιθ. κόντουρος «κοντός, κυριολ. σκάφος με ουρά» από το όψιμο ελληνικό κοντός + ελλ. -ουρος από το ελλην. ουρά ». Σκάφος, λοιπόν, με κοντή ουρά η ιταλ. gondola (γόνδολα) ξαναγύρισε στην Ελληνική ως γόνδολα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Κι επειδή δεν νοείται καλοκαίρι χωρίς το γαλλικότατο πλαζ (γαλλ. plage), ας παρακολουθήσουμε την ετυμολογία τής λέξης. Ηλθε από το γαλλ. plage, δάνειο από ιταλ. piaggia «πλαγιά-ακρογιαλιά», που προήλθε από μεσαιωνικό λατινικό plagia «επικλινές έδαφος», το οποίο ανάγεται στο αρχ. ελλην. πλάγια (τα), «πλευρές» (κυρίως στρατιωτικός όρος), ουδ. τού επιθ. πλάγιος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Και βέβαια δεν νοείται καλοκαίρι χωρίς τουρισμό και τουρ (ομόρριζα τα τουρνέ και τουρνουά ). Αλλά πόσο γνωστό είναι στους μη ειδικούς ότι όλες αυτές οι γαλλικές λέξεις (tour, tourisme, tourn e, tournoi) που πέρασαν στην Ελληνική (στην Αγγλική και σε άλλες γλώσσες) είναι προϊόν δανεισμού από την ελλην. λέξη τόρνος. Αυτή η αρχαία ελλην. λέξη, μέσω πάλι τής Λατινικής (tornus και ρ. tornare «γυρίζω τον τροχό, τον τόρνο»), έδωσε το γαλλ. tourner «περιστρέφω, γυρίζω» απ΄ όπου το tour. Ετσι ο τόρνος επέστρεψε στην Ελληνική ως τουρ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Ο κατάλογος τέτοιων λέξεων (αντιδανείων) είναι μακρός και ο σχολιασμός θα έπαιρνε πολλές σελίδες. Εδώ θα δώσω μερικές νύξεις μόνο. Θα αναφέρω ότι το γάμπα και το ζαμπόν ξεκίνησαν από το ελλην. καμπή! Το γαρύφαλλο από το καρυόφυλλο, ο τζίρος από το γύρος, το μασίφ από το μάζα , το κάλμα από το καύμα, ο καναπές από το κωνώπιον ( κώνωψ ), το κανόνι από το κάννη, το καντίνα από το κανθός, το κορδόνι από το χορδή, το κουπόνι από το κόλαφος ( κόλαφος - όψιμο λατ. colaphus- παλ. γαλλ. colp - coup ), το κρετίνος από το Χριστιανός , τα λαζάνια από το αρχ. λάσανον («τρίποδας ως βάση αγγείων και δοχείων»), το λατέρνα από το λαμπτήρ , η μάντολα από το αμύγδαλο, η μαρμελάδα από το μελίμηλο, το μπαρούτι από το πυρίτις, τα μπόρα και μπουρίνι από το βορράς, τα μπαλλέτο - μπάλλος από το αρχ. βαλλίζω, το μπουάτ από το πυξίς («κουτί»), το μπουτίκ από το αποθήκη, ο συνδικαλισμός από το σύνδικος, το ταξί από το ταξίμετρο, το σενάριο από το σκηνή, η πόζα από το παύσις κ.λπ. Αυτά είναι μερικά ενδεικτικά μόνο παραδείγματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Επειδή υπάρχει κίνδυνος να σκεφθεί κανείς πως πρόκειται για «φτειαχτές ετυμολογίες» (παρετυμολογίες) κατά το πρότυπο τού Ελληνα πατέρα τής Βαρδάλου στο «Γάμος α λα Ελληνικά»!...-, σπεύδω να διασαφήσω ότι τα παραδείγματα προέρχονται από τον χώρο τής επιστημονικής ετυμολογίας και βρίσκονται σε όλα τα αξιόπιστα ετυμολογικά λεξικά ή ερμηνευτικά λεξικά με ετυμολογία. Για όσες λέξεις έχουν σχέση με την Αγγλική μια πρόχειρη ματιά στο Λεξικό που ανέφερα (Random Ηouse- Webster) ή άλλα συναφή Λεξικά θα πείσει τον αναγνώστη περί τής αληθείας των λεγομένων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u>ΠΗΓΗ</u>:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=288245#ixzz13jHUcKbt">http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=288245#ixzz13jHUcKbt</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ</u>:</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/23156#page/1/mode/2up">http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/23156#page/1/mode/2up</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://flamencologio.blogspot.gr/2010/08/blog-post.html">http://flamencologio.blogspot.gr/2010/08/blog-post.html</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://linguarium.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html">http://linguarium.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html</a></b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.stougiannidis.gr/">http://www.stougiannidis.gr/</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF">http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?4465-%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82">http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?4465-%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1:%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1">http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1:%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.lexigram.gr/products/ANTIDAN.htm">http://www.lexigram.gr/products/ANTIDAN.htm</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.asxetos.gr/articles/glossa-ellhnikh/lexilogikoi-nostoi-daneia-kai-anti-daneia.html#axzz2PFB4Mc4i">http://www.asxetos.gr/articles/glossa-ellhnikh/lexilogikoi-nostoi-daneia-kai-anti-daneia.html#axzz2PFB4Mc4i</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.axortagos.gr/glossika-daneia-kai-antidaneia-antidaneia-tis-ellinikis-glossas.html">http://www.axortagos.gr/glossika-daneia-kai-antidaneia-antidaneia-tis-ellinikis-glossas.html</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://icgl7.icte.uowm.gr/Antoniou.pdf">http://icgl7.icte.uowm.gr/Antoniou.pdf</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.sarantakos.com/antidaneia/canape.htm">http://www.sarantakos.com/antidaneia/canape.htm</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="https://sarantakos.wordpress.com/category/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/">https://sarantakos.wordpress.com/category/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://aienaristeyein.com/2011/12/16/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82/">http://aienaristeyein.com/2011/12/16/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82/</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://iconspainter.com/el/%CE%BF-%CE%B3-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%AC-%E1%BC%80%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84/">http://iconspainter.com/el/%CE%BF-%CE%B3-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%AC-%E1%BC%80%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84/</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://www.komvos.edu.gr/glwssa/odigos/thema_a7/thema_pdf.pdf">http://www.komvos.edu.gr/glwssa/odigos/thema_a7/thema_pdf.pdf</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>-<a href="http://edrana.blogspot.gr/2006/05/blog-post_10.html">http://edrana.blogspot.gr/2006/05/blog-post_10.html</a></b></span></div>
</div>
Δημήτρης Περδετζόγλουhttp://www.blogger.com/profile/13141031682952195290noreply@blogger.com0